|
| |
| |
| |
Vryagie van 't Menniste Susje.
Ick vryde op een tijt een soet Menniste Susje,
Die ick seer hoffelijk kwam groeten met een kusje.
Maer wat ik deed was wint, sy zey, by ja en neen,
Dit vryen krenkt mijn eer, ik bidje, gaet doch heen.
't Is onse Susters niet geoorloft te verkeere,
Als by het fijnste Volk, by Broeders van ons Leere,
Ik klaegde van mijn brant, ik kermde van mijn smert,
Ik swoer haer liefde was gemetselt in mijn hert.
Maer wat ik dee of niet, ik kon haer niet bewegen,
Ik sprack nauw of sy wist daer een Schriftuur-plaets tegen,
En daer me dreef sy my gelijk de wind de pluym,
Want ik wist daer niet af, sy kon 't al op haer duym.
| |
| |
's Had Mosis in haer hooft, 's had David opgegeten,
's Had in haer breyn gebout een klooster vol Profeten,
En al d' Apostelen die woonden in haer lijf.
Ik docht, sint felten speelt met dit geleerde Wijf.
Sy sagh niet aen my, of 't scheen haer te mishagen,
Dan was mijn hair te lang, dan al te wilt mijn kragen,
Povretten al te weyts, het stijfzel al te blau,
Dan was myn Broek te wijd, mijn wambais al te nau
Elk koussebant te lang, 'k had rosen op mijn schoenen
In kort, sy maekte sond so Werelts Man te soenen.
Wel goeden avont dan Juffrou, seyd ik: En sy,
Gaet in des Heeren naem, Sijn Wijsheyt blijf u by.
Ten was niet lang daer na, ik quam weer tot haer treden,
Verandert beyd in spraek, in wesen en in kleden,
Mijn mantel die was slegt en swart, mijn hair gekort,
| |
| |
Mijn wit gesteven Kraegh so plat gelijk een bort.
Op al mijn kleeren sat niet een uytwendig koortje,
En daer kwam uit me mont niet een onbillik woortje.
Vrede zy desen Huyse, seyde ik, en ik sagh
Gelijk Sint Steven dee doen d' Hemel open lagh.
't Wit van mijn oogh om hoogh, Ik noemd' haer niet als Suster,
Doe stelde sy (so 't scheen) haer hartje wat geruster
Ik las haer altemet een schoon Capittel voor,
En lelde haer niet als van Gods-dienst aen het oor.
Dus kroop ik in haer gunst, sy toonden haer wat blyer,
En ik wierd metter tijd wat stouter en wat vryer.
Eens nam ik 's in den arm, en zey, ik wil het doen,
By ja en neen, en gaf haer op sen Fries een zoen.
Doen bloosde sy quansuys, en sey, ey laet dat wesen,
| |
| |
Men moet'et klappen van langtongde Menschen vresen
Ik swoer haer dat ik wel so heymelijk en secreet
Was als de nagt ,en zey, voorseker datje weet,
Ik wil de kaers uyt doen. ô sweert niet, seyse trouwen,
Doet uyt de kaers, op dat gy uwen Eed moogt houwen
Doen knoffeld' ik rondom in 't duyster totter tijt
Dat ik een Bedde vond, ik nam haer aen mijn zyd.
En zey voorwaer,mijn Lief, hier willen wy met lusten,
In vrolijke geneught van avont t'samen rusten.
Sweert ghy voorwaer, sey sy, daer ik u so vermaen?
O Broeder had ghy niet dien swaren Eed gedaen.
Ik had om al de Werelt niet by u willen komen.
Maer uwe stoutheyt is ten quaetste af-genomen.
So komt gy dan, seyd ik. Ia, seyse,al is 't my leed,
Ik kom omdat ghy niet sou breken uwen Eed.
|
|
Auteursrechtvrij