Het Haerlems leeuwerckje in-houdende veel aerdige nieuwe liedekens, met veel nieuwe voysjens

Mey-liedeken.

De Son aen 't klimmen,
Rijst om hoogh uyt de kimmen,
Op het spoor van Aurora,
Groet het soet gesicht van Flora,
Nat bedout,
Bleeck en kout,
Die door hem haer glans behout:
Nu is de milde schoot
Van Ceres swanger om te baren,

[p. 112]

 

Siet hoe groot

 

Is het getal der Koren-Aren,

 

Die alrede ons verklaren

 

Hare menighvuldigheyd

 

Voor ons bereyd.

 

Het schoon aenschouwen

 

Van de lieve Lantdouwen,

 

't Soet vermaeck der groene heyden,

 

En de Klaver-rijcke Weyden,

 

Bos en Dael,

 

Menighmael,

 

Van de Fiere Nachtegael,

 

Met sulck een stem verhult,

 

Die dringt en klinckt door yders oren,

 

Ons verschult,

 

Om so te sien, en so te horen,

 

Dat Gods goedheyd ons daer voren,

[p. 113]

 

Wert geroemt en lof geseyd,

 

Tot danckbaerheyd.

 

De groene Bomen,

 

Met haer Bladeren volkomen

 

Op-gepronckt, 't Velt belommert,

 

Daer de Nimphjes onbekommert

 

Vry by een,

 

Wel te vreen,

 

Rusten haer vermoeyde Leen,

 

Den Herder Cordon

 

Schuylt menighmael met sijn Lerinde

 

Voor de Son,

 

Onder de schaduw van een Linde,

 

Neffens sijne beminde,

 

Spelend' op sijn Herders Riet,

 

Een Minne-Lied.

 

De schone Hoven,

[p. 114]

 

Zijn wel waerdigh te loven,

 

Die met lieffelijcke Planten

 

Staen verciert aen alle kanten,

 

Daer het Kruyd,

 

Ieugdigh spruyt,

 

't Welck den soeten tijd beduyd.

 

't Gevogelt veelderley

 

Sich paren, en haer Iongen teelen,

 

In de Mey,

 

En op groene Tacken speelen

 

Ey hoe soet hoort men het Queelen

 

Van den Leeuwerck, in de Lucht,

 

Soo snel ter vlucht.

 

Nu alle Dieren

 

Zijn verheught die daer zwieren,

 

Met een lieffelijck gewemel,

 

In 't Geboomt, en aen den Hemel,

[p. 115]

 

Nu het Vee,

 

Vrolijck mee,

 

By malkander weyd in vree.

 

Laet nu den Mensch verheught,

 

In God den Gever aller dingen,

 

Zijn verheught:

 

Nu isser stof God lof te singen,

 

En van vreugder op te springen,

 

In den soeten Somer-tijd,

 

Die 't al verblijd.