Het Haerlems leeuwerckje in-houdende veel aerdige nieuwe liedekens, met veel nieuwe voysjens
(1672)–Anoniem Het Haerlems leeuwerckje in-houdende veel aerdige nieuwe liedekens, met veel nieuwe voysjens–
Auteursrechtvrij
[pagina 72]
| |
Urbanus.
Me-Joffer wilt u gunst aen dees bedroefde tonen,
Die om een aelmis bid, den hemel sal 't ô schone,
Indien ghy hem wat geeft, u loonen na waerdy.
Isab.
'k En geef geen Bedelaers, gaet vry dees deur verby
Urb.
Geen Bedelaers, helaes!
Isab.
Wil ick mijn gunst betonen,
Ick doe het aen die geen die hier ter Stede wonen
Met Vrouw en Kinderen, en daer ick seker weet
Dat d'Aelmis die ick doe, ter degen is besteet.
Urb.
Ach! waerom niet aen mijn, aen my die hier voor desen
By Vrou en Kinderen woonachtig placht te wesen?
MeJoffer dat ghy wist wat honger dat ik had?
| |
[pagina 73]
| |
Wat armoed dat ick leed, ghy soud van al uw Schat
Die ghy in weeld besit, my wel een weynigh geven:
Wat raed? sy kent my niet, ach hoe mijn ledenbeven,
Gun Hemel dat sy my doch hier of daer aen kent,
En in genade neemt, so raeckt mijn ramp ten end.
Me-Joffer, ey!
Isab.
Gaet voort, 'k ben niet gesint te geven.
Urb.
Al evenwel Godt loont, den Hemel spaert uw 't Leven.
Isab.
Noyt heuscher Bedelaer ik van mijn leven sag,
Ey siet daer blijft hy staen, wat of hy seggen magh?
Hy staet gelijk versuft, en schijn bedroeft te klagen,
Ick roep hem wederom, 'k moet hem eens ondervragen:
Ellendige hoor hier, wie zijt ghy? waer van daen?
Urb.
Juffrou ick ben een Mensch.
| |
[pagina 74]
| |
Isab.
Daer twijffel ick niet aen,
Mits ik het selver sie; maer waer doch van geboorte?
Urb.
In dese Stad.
Isab.
Hoe hier?
Urb.
Ia binnen dese Poorte.
Dits mijn geboorte-plaets, dit brave Amsterdam,
Dat was de eerste plaets daer ik mijn oorsprong nam
Hier heb ick d'eerste mael mijn Moeders borst gesogen,
Hier heeft haer sorge my trouhertigh op-getogen,
Hier heb ik lang geweest een Man van groote staet,
Maer nu een arm Man, die 't alles tegen gaet.
Isab.
Door welck een toeval, segh, zijt ghy dus leeg gevallen?
Urb.
Door mijn moetwiligheyt, en mijn oneerlijk mallen.
| |
[pagina 75]
| |
Isab.
So zijt ghy selver dan de oorsaeck van u leet?
Urb.
Dat ben ik in der daet, maer brave Joffer weet,
Dat in dees droeve borst veel meer berouwen steken
Als hairen op mijn hooft, mijn suchten is het teken
Van mijn verslagen geest, tot boete van mijn sond':
Ach! of ik eens genaed by God en Menschen vond.
Isab.
Ach! of Urbanus mee berou kreegh van sijn daden,
En keerde wederom, ick gaf hem voort genaden,
Schoon hy verbannen is: maer ghy die hier bekent
Dat ghy de oorsaeck zijt van alle uw elend,
So waer ghy dit vertelt sal yder u verstoten,
Urb.
Indien barmhertigheyt is uyt het hert gesloten
Van een daer ick op hoop, so wensch ick dat de doot
My door haer prickel send in aller dooden schoot,
Of met een droever quael dees boesem komt verslinden.
| |
[pagina 76]
| |
Isab.
Wie ist daer ghy op hoopt?
Urb.
Mijn Engel, mijn beminde.
Isab.
Hoe sal ick dit verstaen? u Vryster?
Urb.
Neen, mijn Vrou,
Een spiegel van de deugt, een toetssteen van de trou
Isab.
Wat voel ik in dees borst niet al veranderingen,
Hoe klopt my 't hert, helaes! wat naecken my voor dingen?
Sou dit mijn Man wel zijn, die hier in dit gewaet,
In onbekende schijn voor mijne oogen staet?
Hy ist, o ja; hy ist, hoe sal ick my best dragen?
Sal ick hem kussen? neen, 'k moet hem noch dieper vragen,
En veynsen, tot ick weet of een oprecht gemoed,
Dat van sijn misdaet walgt, hem hier verschijnen doet
So ghy dan als u Vrou tot goet doen waert genegen,
| |
[pagina 77]
| |
Het sou heel anders gaen.
Urb.
Het liep my so niet tegen.
Isab.
Ik bid verhael my eens 't begin van uwe quael.
Urb.
Verschoon my Juffrou ik schricke voor 't verhael,
Om door 't verhalen u mijn misdaet te vertogen.
Isab.
Gemaeckte Bedelaer, heeft schaemt soo veel vermogen
Noch in u hert geplaetst?
Urb.
Wie meent ghy dat ick ben?
Isab.
Of meent ghy deugeniet dat ick u niet ken?
Hoe durft gy snode Guyt verschynen voor mijn ogen?
Wegh na u Hoeren toe.
Urb.
Ick bid u hebt medogen,
Ey roept doch niet so luyt, eer dat het iemant hoort.
Isab.
'k Wensch datter iemant komt die u terstont vermoort,
| |
[pagina 78]
| |
Of dat een naer gespook ten afgront uyt gevlogen,
U wrede ziel ontrukt hier daedlijk uyt mijn oogen.
Urb.
Ach hemel, hemel, ach versacht dees harde sin,
Bedaer mijn Lief, en houd dees dolle driften in:
Erbarm u, ach! gena, ick buyg my voor u voeten,
Ik sal 't verlede quaet met goet doen weer versoeten.
Isab.
Opsnapper van mijn goet, bederver van u Vrou
Verlater van u Huys, ha schender van de Trouw,
Meynedige Tiran, ô schantvleck aller Mannen,
Wat doet ghy Deugeniet hier, gy zijt door 't recht verbannen?
Urb.
Ick kom door nood geparst, door dien 't gemoed my knaeght,
Door Beulen in 't gemoet, van mijn voorleden sonden,
Ach dat mijn troost by u, mijn Engel wiert gevonden
't Recht wees my wel van uw, maer brack nochtans geen Trouw:
| |
[pagina 79]
| |
Wat recht kon tegen ons, so ghy, mijn Engel, wou
Vergeven al mijn doen, en in gena ontfangen,
Verwerpt, verwerpt de haert, verwerpt pruyck van slangen,
Weerroept u vonnis Lief, ik weet mijn sondig doen,
Ick bid noch eens gena, ey laet ick met een soen
Genaken uwe mont, so sa lick door het kussen,
En tranen die ick stort, u heete Wraeck uytblussen,
En breken so het hart, dat, als een harde steen,
Sich niet bewegen laet door tranen noch gebeen.
Isab.
Doen ghy als Man en Vooght by my u plaets bekleden,
Wat heb ick doen ter tyd van u al smaet geleden?
Wat leed ick in die tyd al lydeloos verdriet?
Wat bad ick meenigmael, maer 't bidden hielp niet?
Ghy waert gelyck een Beelt van Mermer voor myn klagen,
| |
[pagina 80]
| |
Ghy stiet my mette voet, ghy waert vast alle dagen,
Ia gantsche weken langh by d'een of d'ander Hoer,
En bracht het alles deur; hebt ghy myn parel-snoer,
Mijn ketens van mijn hals, en al niet gaen verkopen,
Doe 't u aen gelt ontbrak? brak gy myn kas niet open
En roofde my het Gout, dat ick van u op Trouw,
So Lief verkregen had? O plager van u Vrouw!
En nu gy nergens kunt u rust of schuylplaets vinden,
Nu komt ghy wederom, en noemt my, u Beminde,
En durft u geyle mont om my te kussen bien,
Noch vuyl van 't hoeren-quyl: ô neen! 't sal noyt geschien;
'l Wensch my veel liever doot eer ik u sal gedogen:
De wraek biet my de hant, genade sluyt haer oogen.
Urb.
Vergeeft ghy dan geen meer de geen die uw misdeet?
| |
[pagina 81]
| |
Heeft dan de wraeck in u so strenge Wet gesmeet?
Die al wat Menschlyk was heeft uyt u hart getogen,
So dubbelt myn verdriet, so is myn hoop vervlogen,
So ist vergeefs gebeen, so ist met my gedaen.
Isab.
U bidden is vergeefs, ik neem u nimmer aen.
Urb.
Sal dan een trouw gemoed, om dat het heeft gestrompelt?
In een verkeerde weg voor eeuwig zijn bedompelt,
In sulk een diepe kuyl, daer 't nimmer uyt kan treen,
Ach! kan ik dan geen Vrou bewegen door gebeen,
Isab.
Ick barst byna van spijt, wie ik van troost hoor spreken?
Ontrouste die 'er leeft, waer is u Trou gebleken?
Of noemt gy dit u Trou, doe ghy u Trou verbrack?
Doe u vereenigt huys, twespaltig, kreeg een krack?
Dat hier en daer een stuck is in de wint gevlogen?
| |
[pagina 82]
| |
O eer vergete Mensch, gaet daedlijk uyt mijn ogen.
Urb.
Ach Lief, ik noem u Lief, ten aensien gy wel eer
My hebt u lief genoemt, verwijt my doch geen meer
Mijn misdaet die mijn rouwt,waer wilt ghy dat ick vluchte?
Heb ik niet lang genoeg in eensaemheit gaen suchte
Heb ik niet straf genoeg voor myn misdaet geleen,
Dat ik in drie Iaer lang mijn huys niet heb betreen?
En u mijn Vrou gemist, en mijn twee lieve kindren.
En al wat ik besat? ey wilt mijn druk verminderen:
Omhelst my eer ik sterf, en in mijn droefheyt smoor
Blijft gy noch even hart? krijg ik dan geen gehoor?
Ist mooglijk dat een Vrou so groote haet kan dragen?
Isab.
Ist mooglijck dat een Man sijn Vrouwe so kan plagen?
Urb.
Noemt ghy u noch myn Vrouw, ben ick dan noch u Man,
| |
[pagina 83]
| |
So toont een Vrouwen hart, en neemt my weder an.
Isab.
Al even eens als gy een Mannen hert betoonde,
Doe gy by Hoeren meer als by u Huysvrou woonde.
Urb.
Dat sal niet meer geschien, ick haet haer vuyl bejagh,
Ik schrikke voor haer doen: dat gy mijn hert eens sag
Gy soud daer anders geen dan u mijn Lief in vinden.
Isab.
Meent gy de Hoeren niet die ghy voor desen minden?
Ick loof voor vast van ja: ghy doolt in uwe praet?
Gy segt het recht verkeert, 't is best dat gy weer gaet
Van daer gy heden quamt, hier is geen troost te hopen
Ick moet naer binnen gaen, mijn tijt die is verlopen.
Urb.
Gaet straffe Isabel, de wijl ick niet en win,
Met klagten noch gebeen, hou ick mijn klachten in,
En ga daer my 't geval op Gods gena sal senden,
| |
[pagina 84]
| |
Om so in eensaemheyt mijn leven daer te enden,
Mijn God, ey staet mijn by in al mijn swaer verdriet,
Vaer wel, o Isabel.
Isab.
Mijn Lief ik meen het niet
Mijn praet is veynsery, u misdaed is vergeven.
Urb.
Sal ik dan, als voorheen, by u mijn Engel leven?
Isab.
O ja mijn Lief, mijn Man, komt laet ons binnen gaen,
En neemt een proef daer van, waer toe hier langh te staen.
|
|