Haerlems oudt liedt-boeck

Van de Kale-Neet;

Op de Wijse: Stil, stil een reys, &c.

Ick sou, sonder jock,
Noch wel eten een brock,
Al woegh het maer een half pont swaer,
Daer by een schelle vleys, Dat waer den rechten eys
En teken ’t hart is gesont vaer,
Noch heb ick alle daegh
Sulck een jeuckte in mijn Maegh,
Hoe magh my dit soo brutsen,
’t Is schier nimmermeer gheen deegh,
Dan vind’ ick mijn Kasjen leegh,
Als ick wat meen te schutsen

Ic ben een kale Neet // so ellick een wel weet

‘k Heb maer een Armejaensche Deyt,
Mijn beursjen is plat // geen kaelder Neet in stadt
Noch wil ick kijcken na een meyt,
Maer zy noet my kleen // of ic blijf alleen
Want ic en kan ’t niet winnen
En de neering is so quaet // dus en weet ic genen raet
Wat ick sal gaen beginnen?

Maer ick leef op hoop,

Den Truf wordt goedt koop,
S’en ghelt maer vijf stuyvers de Ton,
Daer in verbly ick mijn // Een half dozijn
Eyers, een braspenningh, ’t is bon,
Wel dats niet dier // Men sou hem schier
Beginnen te verloven,
En gheven een schoon Ionckvrouw
Een halleve Duyt op Trouw,
Die midden deur ghekloven.

Soo mocht ick onbelaen,

Oock nae de Visch-merckt gaen,
Maeckte mee ’t ghelt slechts niet bloo,
En gaen met mijn visnet // na Iapic komt te bed
Iapick hoe veel looftgy die zoo?
Seydt hy dan thien // Vijf sel ick bien,
Al waer ghy mijn eyghen Broer,

[p. 87]

 

Of m ijn vleeschelijcke Moer

 

‘k Machse daer niet om gheven.

 

Wout Iapick dan niet doen,

 

Soo soud’ ick my gaen spoen,

 

En gaet dan met mijn netjen voort,

 

Om Visch van minder prijs,

 

Al waert by droncke Lijs,

 

Of by de Morssebel Klospoort:

 

Kost ick dan Schol // Mijn Netjen vol,

 

Dan soud’ ick met verlanghen,

 

Loopen met de Zoo na huys,

 

Latense mijn wijsjen buys // dadelijck over hangen.

 

Een Scholletje met Eeck,

 

In ’t midden van de weeck,

 

Het is een fraye seurypot// dat ’t so met huwen bleef,

 

‘k Woumen my oock op-schreef,

 

Al kreegh ick Sondagh een ghebodt,

 

Vleysch in Schapra // Radijs en Sla,

 

Iae vreese Ioost de Volder,

 

Bleef dit houden zijnen gangh

 

Dattet dueren mocht soo langh

 

Als een buffelsche holder.

 

Menig huerwercker gaet, na de Warremoestraet

 

Meest alle Sondaeghs trappelen,

 

Het schijnt meest al nae wens,

 

Lever, gheachte Pens

 

Koockmen al met suer appelen,

 

Raepkens ghestooft, (Dit vry ghelooft)

 

Eetmen soo men magh mercken:

 

Men backt struyfkens of speck-koeck,

 

Men hoort in menighen hoeck

 

De Panne lustigh snercken.

 

Prince, Huerwercker jent,

 

Nam dit soo licht gheen endt,

 

Ick quam dadelijck oock in ’t Gild’,

 

‘t Waer dan dubbel ondieft:

 

Mijn Trou-penningh ghelieft

 

Soud’ ick haest uytbieden seer mild’:

 

Maer my dunckt dat // Icker noch wat

 

Het uytbieden sal schuwe, totter tijt toe dat ick vin

 

Een Maeghdeken na mijn sin,

 

Daer ick mee sal gaen huwen.