Haerlems oudt liedt-boeck

Van Hanselijn;

Stemme: Dher Hanry dir ist lobens whert.

Aenschijn over der heyde reedt,
Hoe haestig weet hy gevangen,
Hy wierde al op een tooren gheleyt,
Gheboeyt alsoo stranghe,            Alsoo stranghe.

En dat verhoorde een meysje jong

Een meysje van seventien Iaren,
Zy ginc al voor haer moedertje staen
Hey daer nae al door haer Vader,            Door haer Vader.

Och vadertje sey zy vader van mijn

Mijn alderghenaedighste Heere,
Wout gy my dese gevangen man geven
De vroome Lantsknechtjes ter eeren,            Iae ter eeren.

Dese gevangen man krijgt gy niet

Want hy sal moeten sterven,
Hy isser van seven Lantsheeren verwesen,            Vreemde erven.

Het Meysje het backen twee witte-brood te wegghen,

Daer in twee scherpe vijlen,
Zy wierpse al inden tooren was hoog
Hey Lantsknechje wilt vijlen

Iae los vijlen.

Hy vijlden so menigen nacht en dag

Soo menighen stoute uren,
Tot datter den tooren ontsloten was,
Hey men sacher noyt Lants-knecht treuren,

Lantsknecht treuren,

Zy troc hem daer twee laersjes an Los

Daer toe twee scherpe spooren
Zy setten hem op haer vaders graen
Lantsknecht geeft de moet niet verlooren,            Niet verlooren

[p. 45]

 

Doen hy ter halver wegen quam

 

Hy keeck soo dickmael omme,

 

Hy dochter wel om den tooren was hoogh,

 

Maer noch meer om ’t Meysken was jonge,            Iae was jonghe.

 

Nu heb ic al die Iongvrouwen lief

 

Alomme de wille van eene,

 

Zy heefter behouden het leven van mijn,

 

Ach mocht ick haren Dienaer            Haren Dienaer zijn.