De Haagsche diligens. Zynde bevragt met de liederen die thans gezongen worden

Aria uit het sprakeloose meisje.

Op een fraaije wys.

1.

Ziet vrienden, welk een schoone Morgen,
Vergadert u, gaat vrolyk naar het strand,
Beklimt u Bootje zonder zorgen,
Bestuurt het met een vaste Hand,
Ik bid, spreekt doch zagt,
Werp diep in stilte uwe Netten,
Ik bid, spreekt doch zagt,
Gy krygt uw Buid gewis in uwe magt.

2.

Nu komt het uur, kom laat ons wachten,
Wanneer het slaat grypt men het aan,
De Moed doet ons nad'rent trachten,
Maar Schranderheid doet ons bestaan,
Geen woest storm zal ons ontzetten,
Ik bid, spreekt doch zacht,
Werp diep in stilte uwe Netten,
Ik bid, spreekt doch zagt,
Gy krygt uw Buid gewis in uwe magt.

3.

Dit uur zal onzen wensch doen slagen,
Zoo thans ons niet treft vermoeijenis,

[p. 41]

 

Vlytige werken eer dat het dagen,

 

Der Zon ons dient tot hindernis;

 

Want al 't geweld der Orkanen,

 

By deez', stillen nacht;

 

Hoe zy wanklend mogen wanen,

 

Met hun, grootste pragt;

 

Zullen ons niet verbinden in hun magt.

 

 

 

4.

 

Steeds trosch met Mimen opgetogen,

 

By 't flonkrend helder licht der maan,

 

Zullen wy toch immers niet vruchtloos pogen,

 

Als men aan dat strand zal staan;

 

Waar de vangst by 't rust'loos zwoegen,

 

Altyd, vreugde uit;

 

Bedeelt door 't zaligste genoegen,

 

Verrykt, met uw buit;

 

Varen wy te vree de min en deugd vooruit.

 

 

 

5.

 

 

 

Triumph! Triumph! wy zegenpralen meden,

 

Door geestdrift en gebaarden aangetoond,

 

Niets verbasterd hier de zeden,

 

Maar de onschuld word beloond;

 

De hand vast aan 't roer gekluisterd,

 

Geen golf die 't knost;

 

Het ondermaansche word niet beluisterd,

 

Geen golf die 't knost;

 

Maar word van 't slaafsche zelfs verlost.

 

 

 

6.

 

Nu zyn wy omringd met lauw'ren kronen,

 

En hulde voor een nooit verzaagden vlyt,

 

Ziet gy uw eer en deugd belonen,

 

Sprekende waar u dit ontzeid;

 

Geen stormen zal ons nu ontzetten,

 

Spreek dus, niet meer zagt;

 

Geheiligd zy de vangst der netten,

 

Spreek dus, niet meer zagt;

 

Uw buid zy steeds in uwe volle magt.