De Nieuwe Haagsche Nachtegaal

[TYter zach lest, dat zijn Rozemondt]

Toon: La Mostarde, Novelle.

TYter zach lest, dat zijn Rozemondt
Liet haar schaapjes langs een beekje grasen
Dat beplant met elseboompes stondt,
Daar zy terwijl 'er beesjes klaver-lazen,

[p. 170]

 

Met haar rokjes opgedaan,

 

Plasten in de vloetjes

 

Met haar bloote voetjes.

 

Hy, zich schuylende in het groen,

 

Zach al zijn Rozemondtjes doen.

 

2. 't Meysje, dat alleenigh dacht te zijn,

 

Trad te met wat dieper in de stroompjes,

 

Om te koelen haare minnepijn;

 

Maar haar Titer, loerende in de boompjes

 

Zach van verre, hoe dat zy,

 

Boven haare knietjes,

 

Lobberd' in de vlietjes

 

En dat zy schier had ontbloot,

 

(Ik durreft 't niet zeggen) haar heele schoot.

 

3. Wijl zy dus al trentelt heen en weer,

 

Liep haar Tyter stilletjes omhelsen,

[p. 171]

 

Zij, verschrikt, zeeg in zijn armen neer,

 

Maar hy droeg haar op een bed van elsen,

 

En ontreeg haar bange borst,

 

Kussende de schorsjes

 

Van haar blanke borsjes,

 

En dus, in een oogenblik,

 

Verkoelden hy haar brandt, en verdreef haar schrik.