| |
39. Lijd den tijt
Hi sprac ein wijf van hoger art,
Dat elc goet man moet zin bewaert
Met vijf pointen, sal hi leeren,
Hoe hi leven mach in eeren.
5[regelnummer]
Dat ierste es, als comet zee,
Dat hi in liden wert onvree,
Dat en zal hi nieman clagen,
Dan vrienden, die't met hem dragen.
Menich man seit zin liden vort
10[regelnummer]
Den genen, die't gerne hoirt,
En hem war leet, dat anders were.
Dus maect hi hem selven maere
Ende werdes vele te min geacht.
Het's wael ein manlike cracht,
15[regelnummer]
Dat een man wael kan dragen,
Sin leyt verborgen sonder clagen,
Ende van buten togen ein gebare,
Of gheen liden in hem en ware.
Wie hem selven niet dwingen kan
20[regelnummer]
Heeft selden eere, eest wijf, eest man.
Nochtan menich kent die doecht,
Die't quaetste volget om sin genocht,
Ende al die vroetscap overgeeft,
Nochtan weet hi wel, dat hi sneeft.
25[regelnummer]
Dus eest eerlijc ende goet,
Dat men in genÜechten dwinct den moet.
Dat ander point, na min behagen,
Dat es, eerlike te verdragen,
Al hebben macht vrouwen, heren,
| |
| |
30[regelnummer]
En es gheen eere, altoes keeren
Ende wreken, dat men wreken mochte;
Het quam uut edelen gedochte,
Te verdragen in hogen staet.
Het's werelts eere und zielen raet,
35[regelnummer]
Het maect den goeden zeer gemint;
Het valt oec, dat menre mede verwint
Der quader quaetheit sonder slach.
Dus heeft hi eere, die wreken mach,
Ende in duegden dan verdracht.
40[regelnummer]
Het is mennich man geplaecht,
Omdat hi was te wreet in macht.
Al es een heere van groeten geslacht,
Rijc van goede, hoege van magen,
Sal hij't behouden, hi moet verdragen.
45[regelnummer]
Verdrach in eeren es meere vrome
Dan wrake, die te scaden come.
Ten derden moet men sin bereit,
Dat's te leven in truwicheit.
Wie ontrouwelijc leit zin tijt,
50[regelnummer]
Hi scemt sin eere, des seker zijt!
Hoe rike dat hi es van goede,
Ende hi es van wanckelen moede,
Met ontrouwen te bedrieghen
Goede lieden, sonder noet te lieghen,
55[regelnummer]
Hi en is in eeren niet volcomen.
Het's een der edelster blomen
Te sine warachtich ende ghetrouwe
Elken heere en elker vrouwen,
Daer die scout toe ghedraegt.
60[regelnummer]
't Fierde pÜnt, daer men's ghewaecht,
Dat's altoes in anxte te leven.
Met ziet si dicke eere begheven,
Die niet en vresen noch ontzien.
Hoe soude men eere moghen plien,
65[regelnummer]
Of men scande niet ontsaghe?
Hen leeft gheen man in desen daghe
Soe rijc noch soe mechtech met,
Hi en is sculdich, dat hi zet
Anxt, vrese in sinen zin,
| |
| |
70[regelnummer]
Om wel volenden siin beghin
Voer al dat hem deren mochte.
Of wi niet in onse ghedochte
Vresen gods gherechtichede,
Hoe souden wi die hemelsche stede
75[regelnummer]
Besitten moghen tot eeweghe dage?
Of Christus niet en hadde ghedregen,
Anxt, vrese om onse scout,
Daer sine menscheyt starf an 't hout,
Hoe waer wi des bandes ontbonden,
80[regelnummer]
Daer ons Adam in bant met sonden?
Dus zeg ic u: wie eere begheert,
Anxt moet zijn in hem ghesceert
Voer alle mesdoen, eest vrouw, eest heer,
Of sine blijft hem nemmermeer.
85[regelnummer]
't Vijfte pÜnt der eersamheden,
Sijn name is ghenendichede.
Als .j. man is in wederstoet,
Weder hi cleyn zi ofte groet,
Ende met ghenende dat kan volstaen,
90[regelnummer]
Daer leyt eere ende manheyt an.
Wie lichtelike verloren gheeft
Alle dinc, daer hij aen sneeft,
Hem sal selden goet ghescien.
Daer es manheyt aen te zien,
95[regelnummer]
Dat een 't hoeft set in den wint,
Als hij't hart ghescepen vint.
Die nye siin onwille en sach,
Ic wane, hi luttel spreken mach
Van siinre coene manheyt;
Herden moet in sinen tiden,
Ende manlec dat kan liden,
Met ghenenden te volheerden,
Dat es eere ende lof van weerden.
105[regelnummer]
Heren, vrouwen, maegden, knapen,
Die na gods beelde sijt ghescapen,
Augustijn bid u, dat ghi hout
Dese .v. punten van gerechter scout,
Want sij in heeren siin ghenoet,
| |
| |
110[regelnummer]
In god, ter werelt ziin zi goet,
Ende wie dat leven wille in eeren,
Hij heeft er zeker quaet t'onberen.
Mer zoe't nu in die werelt gaet,
Ic duchter menich sonder staet;
Doch het's weldaet daerna te poghen,
Elken mensche na siin vermoghen!
|
|