Haagse liederhandschrift

6. [Sint ich hoeffin irst becorde]

[fol. 4rb]

 

Sint ich hoeffin irst becorde,

 

So was zwivel mir bereyt;

 

Hoeffen bleef om zekers worde

 

In einen waen van zekerheit;

5

Dus quam in hoeffen ein verbeyt,

 

In tswivel wert ich wol vermaent,

 

[...............]

 

Wye zeker heeft, hi niet en waent.

 

 

 

In zeker so wert wal bedrogen,

10

Die in worden zekers wacht;

 

Want die troesters im vermogen

 

Milde worde zonder macht;

 

Dus volcht hoffin al bi cracht

 

In een waen van zekerheit,

15

Tzwivel ons doe[t] ierst bedacht,

 

Als te maken een gescheit.

 

 

 

Als hoeffin wert met troest bevaen,

 

So moet tzwivel ummer vlien;

 

Hoeffen staet wal in ein waen,

20

Alse dat zeker sal geschien.

 

Wa verbeyt dan daertoe tyen,

 

So valt zeker in onmacht;

 

Tzwivel moet dan daerin zien,

 

Hoe hoeffen zin sal har gedacht.

 

 

25

Alse hoeffen wert in waen verleyt,

 

So is hoeffen zeer verladen;

 

Tzwivel gaet dan vor zekerheit,

 

Want tzwivel helft dan hoeffen raden;

 

So staet zwivel dus in staden,

30

Ende zwivel dan so keert,

 

Wie wol verbeyt sonder genaden,

 

Dat hi hem dan van hoeffen keert.

 

 

 

Et blijft die menigen wel verloren,

 

Die in seker waent ontgaen;

35

Hadde hi zwivel daerin vercoren,

 

Hi war met zwivel bleven staen;

 

Die vele wil rusten op een waen,

 

Des zekers wert hi wel bedrogen.

 

Hadde hi gegaen met zwivel an,

40

Des ongelijx wer hi ontvlogen.

 

 

 

 

 

Explicit