De Gulden Passer. Jaargang 58-59

61. Godt wilt, maer en d'wingt niet.
Tot Ioannem Auratum.

Al wat in ons is, dat comt van hier bouen gedaelt,

T'onser hulpen, waert dat wijt met danc conden ontfaen.
Want al honcker een angelroede ongefaelt
Wt den hemel, sy en soude dier af wilden gaen
Niet connen geuangen, Na de waerheyt wy staen.
Die wt niet alle dinc schiep, heeft den mensch voorwaer
Een aensicht en hert verleent om den Hemel saen
T'aenschouwen. D'een geslacht hout hi bouen d'ander, maer
Sijn geboden wilt hy datmen altijt volge naer.
Veel loons beloeft hy, en pijnen sonder ent.
Tegen sijnen danc en maect hy niemant salich claer
Ten sy datse door haers selfs hert (voor ons onbekent)
Vercosen worden die salige, en diet torment
Der Hellen eewelic sullen moeten besuren.
Maer wy bidden v, opperste vader excellent,
Dat ghy ons onweerdige wil teeniger uren
By u in de Hemelsche salen vuren.