De Gulden Passer. Jaargang 2


Op een bybel van den Antwerpschen Mourentorf. (Naar een hs. der XVII^e eeuw). Zy zegghen dat het roomsche volck Den Bybel niet mach lezen: Daer anders in zijn leughenwolck Het Priesterdom, als Hemeltolck, Niet veiligh meer zoû wezen, En Heeroom, als voor dezen, Ons koetjen dan niet langher molck.
[pagina 208]
Ick las ook trouw de boeckjens door Die Nieuw- ghezinden schreven, Zy hangen er gheen doeckjens voor: Zy teekenen nae 't leven. Maer nu ick al hun felle smaet, En al hun fijne vonden, De dichtsels van d'oprechtsten haet, Gepent, geprent, gebonden, En uitgejoedelt op de straet - Manmoedigh heb verslonden: Nu is mijn, holle roomsche maegh Naar and're spijs noch even graêg, Mijn Geuzenzin noch even traegh, En 't harte roomscher noch van daegh, Dan 't gistren wiert bevonden. Ick tast dan naer het Bybel-boeck, De bron van ons officie! En vinde er Baâl- en kettervloeck, En Kerk en Sacrificie! Ey, lachen wy den Geus wat uit: Die domme gans moest weten Dat, tot begin en tot besluit, Te Metten en Compleeten Wy braaf Schriftuurspijs eten: Met Paus en Cardinael voorop, Die onze boecken keuren, En hoeden ons aen teen en top Voor geuzenleus en leuren; Wij gunnen hun haer ‘Byenkorff’, Dat vuyle verckenbroetsel, En kussen onzen Mourentorf, Ons dierbaar zielenvoetsel! (1800) I.V.V.