Eert de dooden
De fijngevoelige litterator Henri Borel maakte onlangs in Het Vaderland de volgende teere opmerking:
‘Er bestaat te Parijs een Académie Goncourt en een Prix Goncourt. Maar iederen keer dat ik, te Parijs zijnde, het Cimetière Montmartre bezoek om bloemen te leggen op het graf van Heinrich Heine, valt het mij op: het graf van Heine is altijd bedolven onder bloemen en kransen. Het graf van de gebroeders de Goncourt ligt altijd eenzaam en verlaten, niet één tuil violettes zelfs ligt er op, alsof in geheel Parijs niemand meer om de de Goncourts denkt.’
Hier las Borel den Franschen een harde les. Ongetwijfeld gaat hij nu zelf telkenmale met twee tuiltjes violettes naar Montmartre.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd