Den Gulden Winckel. Jaargang 28

In Memoriam
Dr. C. Easton

HET overlijden na een smartelijke ziekte van Dr. Cornelis Easton heeft zeer velen diep getroffen, want in verschillenden kring moest hij een leemte achterlaten. Daarvan is getuigenis afgelegd bij zijn laatste rustplaats op Donderdag 6 Juni jl. Met hem is een geleerde, een begaafd schrijver en een mensch van edele eigenschappen heengegaan. Hij vereenigde in zich de zeldzame combinatie van den veelzijdigen man der wetenschap met den bekwamen, hóógstaanden journalist. Zij die het voorrecht hebben gehad vele jaren met hem samen te werken, erkenden in Dr. Easton een leider en voorganger en zij deden dat gaarne, omdat hij allen overtrof in bekwaamheid en in werkkracht. Hij was voor hen iederen dag een voorbeeld van snelle conceptie, door zijn groote rapheid van geest, door zijn klaren en puntigen stijl. Niet dat hij ooit zijn meesterschap deed gevoelen, want als hoofdredacteur van Het Nieuws van den Dag verkeerde hij met al zijn dagelijksche medewerkers op voet van gelijkheid, met sommigen van vriendschap. Steeds was hij bereid tot voorlichting en hulp, zelfs om werk uit handen te nemen wanneer het aan kennis van een bepaald onderwerp haperde, maar nooit deed zich tegenover ons de geleerde of de veelweter gelden, die het neerdrukkende besef van onkunde kon wekken. Zijn wetenschappelijke aanleg - collega Uyldert heeft het reeds zoo goed geschreven - weerhield hem altijd van vluchtigheid, ook al werkte zijn geest zeldzaam vlug, en het gaf aan zijn geschriften de waarde van rustige bezinning. Zijn uitingen, hoe beknopt ook, berustten nimmer op lichtvaardige opwellingen, zij werden altijd door zijn kennis gesteund. Zijn wetenschappelijke objectiviteit, zijn besef van het betrekkelijke ook in geestelijke waarden, liet hem altijd bereid zijn andermans overtuiging te eerbiedigen en tegen de zijne af te wegen.

Easton's werkkracht scheen onuitputtelijk en onbegrensd en het merkwaardige was zeker, dat wat hij schreef en op welk gebied hij zich bewoog, alles het kenmerk droeg van degelijkheid en bezonkenheid. Dit moge gelden voor zijn wetenschappelijken arbeid en o.a. ook voor de enorme hoeveelheid werk dat hij in een lange reeks van jaren voor het Aardrijkskundig Genootschap heeft verzet, evenzeer is het van toepassing op al zijn arbeid in dienst van de dagbladpers. Hetgeen hij

[p. 152]

Dr. C. EASTON

in de oorlogsjaren en daarna, van dag tot dag met vlugge pen heeft opgesteld, was bestemd als alle journalistiek om onder te gaan in den stroom des tijds, maar vele van die artikelen zijn in bundels vereenigd en nòg kunnen deze gelden als een zuivere, kroniekmatige geschiedenis van ‘Jaren van Strijd’ (1917) en ‘Jaren van Crisis’ (1923). Zij zijn van blijvende waarde, als een toonbeeld van de beste Nederlandsche journalistiek, door een werkelijk neutrale, die bewogen werd door het diepste mededoogen met zóó veel menschelijk leed.

De dag waarop, door bekende omstandigheden, de samenwerking met Dr. Easton onherroepelijk werd verbroken, is, durf ik zeggen, voor ieder zijner dagelijksche medewerkers een dag des onheils, een dies ater geweest, die nooit kon worden vergoed. Met groote waardeering, met eerbiedige bewondering en diepen weemoed blijven wij hem gedenken.

J.F.L. DE BALBIAN VERSTER