Liederen en gedichten uit het Gruuthuse-handschrift. Deel 1: liederen

[p. 259]

tekstkritische noten

14

Of ic der vrouwen minnentlijch
Hertze ende zin gegheven aen,
Sone willich voort up erderijch
Met onsteide niet vorder gaen,
Maer ghetrauwelijc vulstaen⁵
In al mijn doghen groos ende clein.

Rondeel van grote omvang. Het refrein: ABABBCCB behelst een baarvorm. Doorgecomponeerd. De || zijn nagenoeg alle ontbonden, de melodie is geheel syllabisch (slechts tegen het einde 2 dubbele noten).

5 vulstaen, ‘volharden’.

[p. 260]

 

Dor di allein

 

Ende anders ghein

 

So hanich tlast in mi ontfaen.

 

 

10

Soe hout mijn hertze in vruechden rijch,

 

Haer anscijn es so wel ghedaen.

 

Ich wil haer dienen zekerlijch

 

Met trouwen sonder avelaen.

 

Minlijc houtsi mi ghevaen.

 

 

15

Of ic der vrouwen etc.

 

Hertze ende zin etc.

 

 

 

Wi soudso mi dan doen bezwijch?¹⁷

 

Mijn hertze en can di nicht ontgaen,

 

Up erde bestu mijn hemelrijch.

20

Ic dinke om haer, wes ich vermaen.²⁰

 

Al mijn leit mach si verslaen

 

Met harer zoetzer worden ein.

 

O vrouwe rein,

 

Sijt mer ghemein,²⁴

25

Ich blive di eewich onderdaen!

 

 

 

Of ich der vrouwen etc.

17 soudso, l. soudsoe.
doen bezwijch, ‘in de steek laten’; niet op andere plaatsen aangetroffen.

20 wes ich vermaen, ‘waarover ik ook spreek’; stoplap.

24 sijt mer ghemein, ‘wees met mij verbonden’.