't Groot Achterhofken, Beplant ende op nieuw vermeerdert met verscheyden seer stichtelijcke Liedekens

Eensaemheydts Lof:

Uyt lopen dat vermoeydt den Geest,
Daer stille zijn doet rusten:
Inwendigh stil vermaeckt ons meest
Uyt loopen brenght qua lusten.

Sang: O Kers-nacht.

1. EEnsaam vertreck van 't oogh der Menschen,
In u besluyt ick al mijn wenschen:
In u verlust ick mijn gemoedt:
In u vergader' ick mijn sinnen:
In u sie ick my selfs van binnen,
En stuur mijn hert na 't eeuwig goet.

2. Hier schoon ick schijn geheel versteken,

Kan ick met God' en Mensche spreken
Hier komt my 't best geselschap by:
Hier kan ick my te recht beschouwen,
En 's herten oog' op 't God'lijck houwen,
Van alle hindernisse vry.

3. Hier kan de Ziel voor 'sWerelts woelen

Een aangename rust gevoelen:

[p. 136]

 

Hier leeren my die lang zijn doodt.

 

Hier sie ick wat my is van noden,

 

My spiegelend' in Godts geboden,

 

En krijg begeert na 't hemels broot.

 

4. Hier kan geen ding mijn rust verstoren,

 

Geen yd'le klap ontsticht mijn ooren:

 

Het oog komt niet verleyd'lijx voor:

 

De tong spreeckt geen verkeerde dingen:

 

Hier zijn de lusten licht om dwingen:

 

't Quaedt krijgt een krack het goedt een spoor.

 

5. O liefste Iesu, wat 's aen Menschen!

 

Wat kan ick boven u doch wenschen?

 

Ghy kont versadigen mijn lust,

 

Komt ghy my maar geselschap houwen

 

Ghy kont alleen mijn Ziel' op bouwen

 

En brengen tot de ware RUST.