't Groot Achterhofken, Beplant ende op nieuw vermeerdert met verscheyden seer stichtelijcke Liedekens

Heylige begeerte; om, door des Heeren genade, met Godt te vereenigen.

Op de wijse: Vanden 77. of 86. Psalm.

1. TReckt mijn' geest, o treft mijn' sinnen,
Hemels licht; straelt sterck van binnen,
Schiet de pijlen dijner min,
Diep in 't hert, o! neemt het in.
Laet dijn soetheydt der soetheden
Dalen tot mijn' Ziel beneden;
Soo sal al het soet vergaen,
Dat niet onder dy wil staen.

2. Neemt gevangen all' mijn' krachten,

Stiert mijn poogen, mijn' na trachten,
Laet mijn' vryheydt zijn dijn slaef;
Dit's eerst vryheydt; 't is dijn gaef.
Ghy zijt 't alder soetste leven,
Daer dijn' Schepselen in leven;
Ghy zijt 't eenigh recht vermaeck;
Sonder dy, al sonder smaeck.

3. O! ghy oorspronck aller deughden,

O! sprinck-ader waerer vreughden,

[p. 121]

 

O! ghy al vernoegent goedt,

 

Vul mijn herte, mijn gemoedt.

 

Dat ick met een willigh scheyden

 

Van 't geen niet is een van beyden,

 

Blijv' in dijn verborgen aerdt

 

Innerlick met dy gepaert.

 

4. Laet dan, bidd' ick, all' mijn wesen

 

Met dijn' Soon vervullet wesen;

 

Dijn; verborgen aerdt verbreydt,

 

Glans van dijne heerlijckheydt.

 

Soo sat ick door dijn' inwercken,

 

Sonder middel sonder percken,

 

Zijn een voorwerp heel bequaem

 

Tot groot-maeckingh van dijn naem.

 

5. Soo sal 't niet mijn, maar mijns Heeren,

 

Werckingh wesen, in 't toe keeren

 

Tot het gene Schepp'lick is,

 

Met een toe-keer sonder mis.

 

Soo sal ick met all' dijn' Kind'ren,

 

Sonder dijn werck te verhind'ren,

 

Een zijn; en volmaeckt tot een;

 

In dy, in dijn' Soon met een.

 

6. Tot dat eynd'lick met het scheyden

 

Van de ickheydts, tweeheydts beyden,

 

Sy het een-al, al, en een;

 

't Rechte ick, een-al-alleen.

 

Hier is ruste, hier is vrede;

 

Hier is vreughde, liefde mede;

 

Hier heeft plaets gelatenheydt;

 

Rechte wijsheydt, recht bescheydt.

 

7. Hier kan geest, Ziel, lichaem, rusten,

 

In den oorspronck warer lusten;

 

Daer de volheydt, daer het fris,

 

Van 't sien en 't onsienlick is.

[p. 122]

 

Komt dan; wilt nu hier toe treden,

 

Laet 't verganckelick heel beneden:

 

Vlieght na 't een, en al het goedt,

 

Met hert, geest, met al 't gemoedt.

 

8. Een met een, tot sulk een wesen,

 

Daer nooyt twee-heydt is geresen;

 

Daer d'een-alheydts overvloedt

 

Eeuwigh dy vernoeght en voedt.

 

Laet o Mensch! dy overreden,

 

Wijckt van 't quaedt, lieft goede zeden:

 

Kiest dan 't best, terwijl ghy zijt,

 

Laet u raden: 't is hoogh tijdt.