't Groot Achterhofken, Beplant ende op nieuw vermeerdert met verscheyden seer stichtelijcke Liedekens
(1664)–Anoniem Groot achter-hofken, 't–
AuteursrechtvrijToon: Tweede Carileen.1. GOdt verlaet sijn Dienaers niet,
Schoon hy haer laet proeven veel verdriet?
Na den druck // geeft hy haer weer geluck,
Heyl en lust // troost en zegen,
En de Hemel-rust.
Op 't Pincxter-feest // bleeck'et meest
Aen de geest // aen de tael
Van'er juychen en verhael;
't Harte sprongh // en de tongh
Vrolijck songh // Godes lof,
Met een stijl en hoogh achtbre stof.
2. O! wat vrolijckheydt en vreught,
Wat vermaeck heeft haer de Ziel verheught,
Toen de windt // over haer quam geswindt,
Quam gedaelt // en'er Zielen heyligh heeft bestraelt.
't Volck seer verbaest // heeft geraest
En geblaest // en geseydt:
| |
[pagina 71]
| |
't Is de wijn die haer verleydt:Ga naar margenoot+
Maer een deel // waren veel
In 't geheel // seer bevreest,
Doort 't gehoor van 'er groote geest.
3. Maer sy seyden overluydt,
'tIs geen dranck die onse lipp' ontsluytGa naar margenoot+
'tIs geen Most
Die 't verstandt maeckt verbost,
't Is geen sap
Van de druyven, maer't is wetenschapGa naar margenoot+
Die Godes kracht // en sijn macht
Heeft gebracht // in ons hert
Dat 'et vol van tongen werdt;
Godt is soet // Godt is goedt,
Die dit doet // tot u baet,
Na sijn wil en alwijsen raedt,
4. Daer vloeyd' in uytheemsche tael
Voor het volck een Goddelijck verhael,
Dat'er Ziel // en 'er hart wel beviel,
En die staen // datse vraeghden, ach! wat dient gedaen?Ga naar margenoot+
Sy seyden: doet // in ootmoedtGa naar margenoot+
Rechte boet // valt den Heer
Voor sijn heyl'ge voeten neer,
En dan voort // alst behoort,
Op sijn woordt // laet dan toe,
Dat men u 't heyligh Doopsel doe.
5. Yder, als dit was geseydt,Ga naar margenoot+
Was terstont tot desen dienst bereydt,
En 't getal // groeyde strack, dat'et al
Quam terstondt // op drie duysent, die in 't heyl verbondt
Waren getreen // onder een,
Wel te vreen // wel gerust,
Met een Ziel en harten lust.
| |
[pagina 72]
| |
Heyligh Godt // leydt ons tot
Al gebodt // oock met vreught,
Dat wy soo blijven in de deught.
|
|