't Groot Achterhofken, Beplant ende op nieuw vermeerdert met verscheyden seer stichtelijcke Liedekens

[p. 43]

Nieuw-Iaers Liedt.

Stemme: O Heyligh, zaligh Bethlehem,

1. 's IAers nieuwigheydt vernieut ons lust,
En leert d'ontelb're jaren tellen;
Maer 't is geen nieu dat ons gerust,
Van nieu-sucht kan te vreden stellen.

2. Om dat de Wer'lt niet nieus bevat

Soo blijft ons hart tot nieu genegen,
Vermidts het nieu meest wordt geschat,
In welbaerheydt te zijn gelegen.

3. Want als dees' waen yet nieus verwerft,

Van goet, van lust, van jaer of leven,
Stracx vintmen dat sulck nieu versterft
Dus kan 't ons geen vernoegen geven.

4. Maer 'tware nieu, wort, nimmer out

't Blijft altijd nieu in't selve wesen,
Van d'eeuwigheydt ons toevertrout,
Dat is kom leeft met my na desen.

5. O! nieuw en eeuwige beloft,

Looft hem, deur wien wy sulcx genieten
En ons de toegangh heeft gekocht,
Ach! deur sijn heyligh bloet vergieten.

6. Dit is het nieu en vast verbont

De blijde boodschap die veel Menschen
Wel eertijdts niet en is gejont
On-aengesien hun heyligh wenschen.

7. O! wenschelijck onsterff'lijckheyd,

Wat heeft de nieuwigheydt van jaren,
By u een merck'lijck onderscheydt?
In u kan nieu-sucht eerst bedaren.

[p. 44]

 

8. Vaert wel dan al 't vergancklijk' nieu

 

Goudt, wellust, eer en hooge staten

 

Uw soecken seggen wy adieu:

 

Al die dit kent, sal dat verlaten.

 

9. En wat is doch het Nieuwe-jaer?

 

Het selve dat hier voor geweest is,

 

Dus laet dit nieu ons leyden daer,

 

Het nieu in volheydt aldermeest is.

 

10. Die na waerdy dit nieu aenkleeft,

 

Wort selfs vernieut in een nieu leven,

 

En die niet nieu in 't nieu en leeft

 

Wordt out in d'oude straf gedreven.

Weten baert twijffel.