Den groten zee-held Paul Jonas

[p. 11]

De Morgen Zon.

Hoe lieffelijk rijst gy uyt de kimmen,
ô Zon? ô zon ik zie u langsaem klimmen.
U glans verdryft de duister Nagt,
Niets evenaert u wonderlijke kragt:
O vreugt! ô vreugt van ’t Aerdsch geslagt!
Gy hebt reeds de Coppen,
Van Berg en Duin verligt?
Gy likt de zilvere droppen,
Des Duinsm des duins: Van duisent Rosen knoppen,
U glans verspreyt een geur in ’t rond;
O Lieffelijcke morgenstond!
Hoe streelt, hoe streelt hy ons gesigt.

Ik hoor de Vogels in de bomen,

O Zon! ô zon u bly verwellekom;
U glans verspreyt een geur in ’t rond,
O Lieffelijcke morgenstond!
Hoe streelt, hoe streelt gy ons gesigt.
Men ziet de Beesjes springen,
Al het Land-volk is ontwaekt,
Ginds nadert de Veld-godinne:
O Zon! ô zon de glans roept ons tot zingen:
O dat nu ook mijn Clorimeen!
Mijn met haer vriendelijck oog bescheen,
Dan was geheel mijn vreugt volmaekt.