De nieuwe Hollandsen Boots-gesel, Ofte Bataviers helden-stuk

Behelsende de voor-naamste geschiedenisse, die in 't veroveren van de Spaense silver vloot te Vigos, en in meer andere zee en veldt-slagen is voor-gevallen: als mede verscheydene vryagie, vermakelijke kluchten, herders en matroose gezangen

Een Droevig Af-scheyt van twee Jonge Liden die malkander beminden.

Op een schoone Nieuwe Voys.

Dochter.

Verlaet gy mijn verheve ziel,
Kiest gy voor 't pleyn de woeste baere,
Vertrout u op geen zwacke kiel
Den Doel van duysende gevaren,

[p. 76]

 

Eylaes wat droeve smert,

 

Als ik u misse moet:

 

Gevoel ik in mijn hert;

 

Eylaes wat droeve smert,

 

Nu ik u missen moet,

 

Jk sterf in liefdens gloet.

 

 

 

Jonckman.

 

't Js waer 'k verlaet het Vaderlandt,

 

En uwe mijn Lief mijn tweede leven:

 

Maer oordeelt niet mijn waerde pant;

 

Dat u minnaer u sal begeeven,

 

Al treckt mijn lijf op zee,

 

't Js maer de helft van my,

 

Mijn ziel en reyst niet mee,

 

Al treckt mijn lijf op zee,

 

't Js maer de helft van my,

 

Mijn liefde blijft u by.

 

 

 

Dochter.

 

Maer laes mijn suchjes zijn om niet,

 

De wint vervoert u uyt mijn oogen,

 

Jk mis u Lief o ziels verdriet,

 

Och och hoe vind ick mijn bedrogen,

 

Of dunkt u mijn gelaet,

 

So schoon niet was als eer,

 

Verkeert u min in haet,

 

Of dunkt u mijn gelaet,

 

Soo schoon niet was als eer,

 

't Geschiede nimmermeer.

 

 

 

Jonckman.

 

Mijn waerde schoon de winden my,

 

Uyt u gesichte weg doen vliegen,

 

Soo straffen my de Goden vry,

 

Jndien ik u soek te bedriegen,

 

Gelooft dan daer niet an:

 

Dat ooyt mijn trouwe min

 

in haet verandere kan,

 

Gelooft dan daer niet an;

 

Dat ooyt mijn trouwe min,

 

Sal wijcken uyt mijn zin.

 

 

 

Dochter.

 

Jck sal aen uwe zijde staen:

 

Jn tijd van storm en Oorlogs-vlagen,

 

En met u door den Vyant slaen,

 

Om d'onderdrukte t'onderschragen,

 

Mijn hert dat kermt en zugt,

 

't zwerft met u door de zee,

 

Als Voog'len in de lucht,

 

Mijn hert dat kermt en sucht,

 

Zweeft met u door de zee,

 

Ach keert en neemt my mee.

 

 

 

Jonckman.

 

Ach Engel staekt dog uwen rouw

 

En wilt u tranen maer afdroogen,

 

Jk sal u eeuwigh zijn getrouw,

 

En soo ras als ik heb ver-

[p. 77]

 

mogen,

 

Sal ick weer by u zijn:

 

Geeft mijn dan voor 't afscheyt:

 

Een kus nog Liefste mijn,

 

Jck sal haest by u zijn,

 

Jk bid u niet meer schreyt

 

Of al mijn moed die leyt.

 

 

 

Dochter.

 

Eylaes daer is een droeve kus,

 

Wel haestigh voor het lest gegeve,

 

En vrees dat ik u die aldus,

 

Nu oock sal geven voor al u leve,

 

Och Lief mijn waerde pant,

 

Mijn hert dat breekt an stuck,

 

Jk sal raken van kant,

 

Soo ras gy zijt van Land,

 

Mijn hert dat breekt aen stuck,

 

Laet ghy mijn in den druck.

 

 

 

Ionckman.

 

O hart en droevigh scheyden dan:

 

Dat ick u sal moeten verlaten,

 

Ach troost u dan soo veel gy kan,

 

En neemt den Hemel tot u bate

 

En schoon dat door de noot,

 

Als ick nu van u vliet,

 

Mijn overviel de doodt,

 

Soo denckt die harde stoot:

 

Door Godes wil geschiet,

 

En naermaels weder ziet.

 

 

 

Dochter.

 

Wel gaet dan in des Heeren naem,

 

Jck hoop die sal u Leydsman wesen,

 

En draegt u over al bequaem;

 

Jk sal mijn toonen als voor desen,

 

Altijd in liefde trou,

 

Soo langh gy van mijn zijt,

 

Adieu mijn Engel nou,

 

Jck sal u zijn getrou,

 

Tot dat de doodt ons scheyt,

 

Adieu in Eeuwigheyt.

 

 

 

Jonckman.

 

Vaart wel mijn Lief 'k zal midden in.

 

Het Oorloghs-vier op u betrouwen,

 

Dat mijn de gunst van mijn godin,

 

Jn 't grooste gevaer wel kan behouwen,

 

Mijn Engel weent niet meer,

 

Ach staeckt u droef gesucht:

 

U Minnaer keert haest weer,

 

Mijn Engel weent niet meer:

 

Ag staeckt u droef gesucht,

 

Eer mijn de ziel ontvlucht.