De nieuwe Hollandsen Boots-gesel, Ofte Bataviers helden-stuk
(1704)–Anoniem Groote nieuwe Hollandsche boots-gezel–
AuteursrechtvrijBehelsende de voor-naamste geschiedenisse, die in 't veroveren van de Spaense silver vloot te Vigos, en in meer andere zee en veldt-slagen is voor-gevallen: als mede verscheydene vryagie, vermakelijke kluchten, herders en matroose gezangen
op de Wyse: Sinter Klaes goedt Heyligh man.Ik sie de Ryken vol in weelt,
En veel armen in ellenden,
Maer tot wien sal ik mijn wende,
't Werdt mijn klaerlijck afgebeeldt,
Dat se beyde sijn geschapen,
Van een Schepper en een Godt,
Beyd' sullen sy ontslapen,
Sterven is dog eens haer lot.
2.
Laet de Rijken vol van pragt,
Op de Weerelt maer braveeren,
Och het kan so haest verkeren,
Js een armen niet geagt,
Dat en kan haer ziel niet schaden,
Ofse dickwils vol getreur,
En met droefheyt overlade,
Kloppe voor een Rijckmans deur.
| |
[pagina 62]
| |
3.
Sietmen niet veel Rijken schier,
Als Dogteren Syons treden,
Want gaen haer Lichaem kleeden,
Op een wond're manier,
Moeten niet haer Dienaressen,
Lopen draven altijdt schier,
En haer kleeden als Princessen
Na de aldernieuste zwier.
4.
Ja het Geldt in overvloet,
Gaen zy rijckelijck spandeeren
Maer 't is aen haer moye kleeren
Komt daer eens een Armen bloedt,
Dan so stoppen sy haer Ooren
Met dien wree en Rijken man
Hoe vervult dan haer Kantooren,
Niet een duyt en mag 'er van.
5.
Soo moet den Armen verby,
Daer zy in haer groote Zalen,
Met veel pragt en pronk gaen pralen,
O vervloeckte hooverdy.
Die zy stadigh gaen bedrijven,
Daer een Armen zugt en schreyt
En dan troosteloos moet blijven
Leven zy in dertelheydt.
6.
Want haer Kelders vol met Wijn,
en haer Tafels met Banketten,
Hoe verciert zijn haer Saletten,
Opgepronckt met Posteleyn,
En haer Kamers van gelijcken,
Daer zy dan den heelen dagh,
Als Pauwinnens heen gaen strijcken,
Met een Scepter van ontsagh.
7.
Moeten niet de Boden al,
Lopen wroeten wercken, draven,
Men gebruycktse schier als slaven,
Jn ons Hollandts dal,
Van den Avont tot den morgen,
Hebben sy haer handen vol,
Om Mejuffrouw te besorgen,
Dat haer hooft draeyt als een tol.
8.
Als Juffrouw maer wat versint,
Moet de meyt al vaerdigh lopen,
Om voor Juffrouw te gaen kopen,
Anderhande soort van Lint,
Nae een nayster en een styfster,
komen zy niet ras
| |
[pagina 63]
| |
weerom,
Soo is het jou lang uytblijfster;
Weg je bent so bot en dom.
9.
Daer me moet de Arme meyt,
Weer aen 't boenen of aen 't schueren,
Denckt ten sal niet lang meer dueren,
Dikwils staetse dan en schreit
Want sy moet de Theepot krijgen
Coffy of de Chocolaet
En de meyt die moet al zwijgen,
En mejuffrouw voert de praet.
10.
Daer mee ist kom gaet doch voort,
Kan dat water nog niet koke,
Meyt je mag wat hout op stoke,
Wel waer blijf je met Confoort
want je moet het Tin nog schuren,
Js het koper al aen kant,
Ja de klok is negen ure,
Eer het vier nog eens brant.
11.
Zo leydt Juffrou al en praet;
Eerse nog van 't bedt komt treden,
En dan moet de meyt haer kleeden,
Ondertussen wort het laet,
Want de middag is voor handen,
Dat mevrouw krijgt appetijt,
Dan behaelt de meyt weer schanden,
En dan hoortse weer verwijt.
12.
Js dat Eeten nogh niet klaer,
Dan ist dit jou dat, Jou verken,
Weg jou luybak is dat werken,
Je blijft staen als een Pylaer,
Wil de meyt haer onschult toonen,
datse heeft haer handen vol,
Dit en kan haer niet verschoonen,
Want de Juffrou raest als dol.
13.
Maer die eens de meyt aenschout,
Hoe sy dageliks moet Tamboeren,
Op de Jtaliaense vloeren,
En de Kas van Letter-hout,
En die hooge wentel-trappen,
Die dog al blank moeten zijn,
Ja men siet haer 't zweet aftappen,
Als een Schencker doet de wijn.
14.
Heeft mevrouw dan geen gelijk,
Over so een meyt te klage,
Zou ik wel eens moge vrage,
| |
[pagina 64]
| |
'k Bidje spreeckt maer in 't gelijck,
Dienaresse en Dienaren.
Die malkander klaegt u noot:
Wilt het mijn eens openbaren,
Al is uwe droefheyt groot.
15.
Adieu dan Juffrouwen al,
Wilt u meysjens wel tracteeren,
Deelt den Armen u kleeren,
De Heer 't u weer vergelden sal,
Het zijn immers mee al menschen:
Wy zijn al van eene stof,
Dit is dan mijn lust en wenschen,
Dat se spreecken van u Lof.
|
|