De nieuwe Hollandsen Boots-gesel, Ofte Bataviers helden-stuk
(1704)–Anoniem Groote nieuwe Hollandsche boots-gezel–
AuteursrechtvrijBehelsende de voor-naamste geschiedenisse, die in 't veroveren van de Spaense silver vloot te Vigos, en in meer andere zee en veldt-slagen is voor-gevallen: als mede verscheydene vryagie, vermakelijke kluchten, herders en matroose gezangen
Op een aengename Voys.In het ruyssen der boomen het vogeltje fluyt,
Door 't soetste gewoel
van bladeren koel,
Worter meenig de Bruydt,
Plaetse verholen stil en bequaem,
Zijn voor de Minnaer heel aengenaem,
So der dan by geval yet geschiet,
Bossen en blaren verhalen 't niet.
Waer sal ick haer vinde mijn Clarisje soet,
Dien ick bemin,
Met hert en zin,
Uyt een zuyvere gloet,
Slange gedoken, Adder in 't groen,
Sijn om de minnaer haer klagten te doen,
En beyde niet langer let wel op den tijdt,
| |
[pagina 57]
| |
Dat gy u jonck hert niet treurig verslyt.
'k Sal seper niet treure als ick bewaer,
Mijn maegdelijck roem,
na 't plucken der bloem
Toont mijn eerst gevaer,
Dies sal mijn wagten voor u soete praet,
Want ick mijn dog niet op u verlaet,
Salder geen bosse, blade, nog boom,
Eenigsints brengen mijn hertje in schroom.
De schroom uwer herte sal haestig vergaen,
Wanneer de vreugt,
En het soetste geneugt,
Eens wort aengedaen,
Wie sal 't melden, Bomen zijn stom,
Bladere zwijgen, En het Wout en ziet niet om,
Al melt het geen bos nog boom,
Evenwel blijfter mijn hertje in schroom.
Sal ick dan mijn liefje ach mijn Klorida,
Noyt boete min
Met u sin,
ag toont me gena,
Maer zy gaet vlugten en laet mijn alleen,
Vol van droefheydt en gestadig geween,
Hoe dat ick meer bid,
Hoe dat sy meer vliet,
En stelt alle mijn hoop tot niet.
Sy kan der u vleyen en woorden in schijn,
En weet gy niet,
Wat zwaer verdriet,
Dat steekt in 't Fenijn,
Maar hoor mijn liefste liefje hoort,
Eer dat Silvander in 't vlieden versmoort,
Jck zweer u mijn trou, Jk sal niet zijn gerust,
Voor dat mijn vlamme door u sy geblust.
|
|