De nieuwe Hollandsen Boots-gesel, Ofte Bataviers helden-stuk

Behelsende de voor-naamste geschiedenisse, die in 't veroveren van de Spaense silver vloot te Vigos, en in meer andere zee en veldt-slagen is voor-gevallen: als mede verscheydene vryagie, vermakelijke kluchten, herders en matroose gezangen

Een Nieuw Vermakelyk Minne-Liedt.

Stem: Cupido was mijn Admirael.

Wanneer de Zon zijn Paerden ment,
Uyt 't Oost en West waert op,
En als zijn jagt in 't Zuyden rent,
Dan zweert Ydas top,
Dan stilt den loop der Rivieren,
Dan waeyt geen loveren af,
Dan gaen de Nimpjes pleysieren,
Jn 't schaduw van 't lommere lof.

[p. 20]

 

Soo beurdent op een middendag,

 

Op 't heetste van de Zon,

 

Dat ick mijn dorst te lessen sagh,

 

Uyt beek of koele bron,

 

So hoor ick 't lommer der boomen,

 

Het ruyscchen van een Fonteyn,

 

Jck spoeyde my na de Stroomen,

 

Daer vont ick een Nimpje alleyn.

 

 

 

Die sat met haer Leden naeckt,

 

Om spoelen in de vloet,

 

En 't scheen sy was in slaep geraeckt,

 

Dat deed mijn nog soo goet,

 

Want geen Diana geleeckse,

 

Noch ick geen Acteon,

 

'k Bleef stil staen

 

En ick bekeeckse,

 

veel vreugden dat ick bevon.

 

 

 

Daer sag ick aen haer gout geel hayr,

 

't Geen krinckelde krulle was,

 

Haer voorhooft als een pronck altaer,

 

Soo wit als een Albast,

 

Haer Neusjen soo net besneden,

 

Haer mondje korale root,

 

Haer kaeckjes en andere leden,

 

Die maeckten my levend doodt.

 

 

 

Nog sag ick dit Goddinnetje,

 

Van lit tot lit in als,

 

Haer wit gekloofde kinnetje,

 

Haer poesel blancke hals,

 

Doe sagh ick nog wat lager,

 

Jk was 'er tot kijcken gesint,

 

Mijn lusjes die wierden wat grager,

 

En worde door 't kijcken schier blindt.

 

 

 

Jck die voort op haer boesem sag,

 

Twee Mammetjes wit en bol,

 

Doorspraelt met blaeuwe aders ach,

 

Van malck en honingh vol,

 

Haer Tepeltjes root koralich,

 

Daer druypter een Nectar uyt,

 

O goode wie is 'er soo saligh,

 

't Genieten van soo een Bruydt.

 

 

 

Mijn oogh dat mijn tot minne dreef,

 

Dat sagh haer buyckje aen,

 

En straelde na de middelschreef

 

Daer vond ick noch wat staen,

 

Dat was ick en derf niet segge,

 

Te singen is te gemeen,

 

Jck gingh neder by haer legge:

 

Doen ontwaecktense so het scheen.

 

 

[p. 21]

 

Maer ick omhelsden haer terstont:

 

En greep haer in mijn arm,

 

Jck kuste haer lieve mont,

 

Cupido blies allarm:

 

Haer bruyn ooghjes die lonckten,

 

En sagen mijn vriendelijck aen,

 

Mijn bloedt in d 'aders ontfonckte,

 

En suchjen heeft zyder gedaen.