De groote nieuwe Hollandsche boots-gezel, ofte Bataviers helden-stuk, zynde een groot deel vermeerderd en dat met de vermakelykste melodye en min-gezangen

[p. 78]

Een droevig Afscheid, van twee Jonge Lieden die malkanderen zeer beminden.

Op een aangename Vois.

Dogter.

Verlaat gy myn verheven Ziel,
Kiest gy voor myn de woeste Baren,
Vetrouwt u op geen zwakke Kiel,
Ten doel van duizende gevaren,
Eilaas! wat droeve smert,
Als ik u miszen moet,
Gevoel ik in myn hert:
Eilaas! wat droeve smert,
Nu ik u miszen moet,
Jk sterf in Liefdens-gloed.

Jonkman.

't Js waar 'k verlaat het Vaderland
En u myn Lief myn tweede Leven,
Maar oordeeld niet myn waarde Pand,
Dat u Minnaar u zal begeven,
Al trekt myn Lyf op Zee,
't Js maar de helft van my,
Myn Ziel en reist niet mee,
Al trekt myn Lyf op Zee,
't Js maar de helft van my,
Myn Liefde blyft u by.

Dogter.

Maar laas! myn Zugjes zyn om niet,
De Wind vervoert u uit myn Oogen,
Jk mis u lief, ô! Ziels-verdriet:
Ach! ach! hoe vind ik myn bedrogen,
Of dunkt u myn gelaat,
Zo schoon niet was als eer;
Verkeert u Min in Haat,
Of dunkt u myn gelaat,
Zo schoon niet was als eer,
't Geschiede nimmermeer.

Jonkman.

Myn waarde, schoon de Winden my
Uit u Gezigte weg doen vliegen,
Zo straffen my de Goden vry,
Jndien ik zoek u te bedriegen,
Gelooft dan daar niet an,
Die ooit myn trouwe Min,
Jn Haat veranderen kan,
Gelooft dan daar niet an,
Dat ooit myn trouwe Min,
Zal wyken uit myn Zin.

Dogter.

Jk zal aan uwe Zyde staan,
Jn tyd van

[p. 79]

 

Storm en Oorlogs-vlagen

 

En met u voor den Vyand gaan,

 

Om d'onderdrukte te onderschragen,

 

Myn Hert dat kermt en zugt,

 

't Zwerft met u door de Zee,

 

Als Vogelen in de Lugt;

 

Myn Hert dat kermt en zugt,

 

't Zwerft met u door de Zee:

 

Ach! keert en neemt my mee.

 

 

 

Jonkman.

 

Ach! Engel staakt dog uwen Rouw

 

En wilt u Tranen maar af drogen,

 

Jk zal u eeuwig zyn getrouw

 

En zo ras als ik heb vermogen,

 

Zal ik weer by u zyn,

 

Geeft my dan voor 't Afscheid,

 

Een Kus nog Liefste myn,

 

Jk zal haast by u zyn,

 

Jk bid u niet meer schreid,

 

Of al myn Moed die leid.

 

 

 

Dogter.

 

Eilaas! daar is een droeve Kus,

 

Wel haastig voor het lest gegeven

 

En vrees dat ik u die aldus,

 

Nu ook zal geven voor u Leven:

 

Och! Lief myn waarde Pand,

 

Myn Hert dat breekt aan stuk,

 

Jk zal raken van kant,

 

Zo ras gy zyt van Land,

 

Myn hert dat breekt aan stuk,

 

Laat gy myn in den Druk.

 

 

 

Jonkman.

 

ô! Hart en droevig Scheiden dan,

 

Dat ik u zal moeten verlaten:

 

Ach! troost u dan zo veel gy kan

 

En neemt den Hemel tot u baten

 

En schoon dat door den nood,

 

Als ik nu van u vlied,

 

Myn overviel de Dood,

 

Zo denkt die harde stoot,

 

Door Godes wil geschied

 

En dikmaals weder ziet.

 

 

 

Dogter.

 

Wel gaat dan in des Heeren Naam,

 

Jk hoop die zal u Leidsman wezen

 

En draagd u overal bekwaam,

 

Jk zal myn toonen als voor dezen,

 

Altyd in Liefde trouw,

 

Zo lang gy van myn zyt:

 

Adieu myn Engel nou,

 

Jk zal u zyn getrouw,

 

Tot dat de Dood ons scheid:

 

Adieu in Eeuwigheid.

 

 

 

Jonkman.

 

Vaar wel myn Lief, 'k zal midden in

 

Het Oorlogs-vier op u betrouwen,

 

Dat myn de gunst van myn Godin,

 

Jn 't grootst gevaar wel kan behouwen:

 

Myn Engel weent niet meer;

 

Ach! staakt uw droef gezigt,

 

U Minnaar keert haast weer,

 

Myn Engel weent niet meer;

 

Ach! staakt u droef gezugt,

 

Eer myn de Ziel ontvlugt.