De groote nieuwe Hollandsche boots-gezel, ofte Bataviers helden-stuk, zynde een groot deel vermeerderd en dat met de vermakelykste melodye en min-gezangen

Een Nieuwe Schoone t'Zamen-spraak, tusschen Clorida en Silvander.

Op een aangename Voys.

In het Ruiszen der Bomen het Vogeltje Fluit,
Door 't zoet gewoel
Van Bladeren koel,
Word ‘er meenig de Bruid:
Plaatzen verhoolen stil en bekwaam,
Zyn voor de Minnaars heel aangenaam;
Zo daar dan by geval iet geschied,
Boszen en Blad’ren verhalen 't niet.

Waar zal ik haar vinden myn Clorisje zoet,
Dien ik bemin,
Met Hert en Zin,
Uit een zuivere gloed;
Slange gedoken, Adders in 't Groen,

[p. 73]

 

Zyn om de Minnaars haar klagten te doen

 

En beidet niet langer let wel op den Tyd,

 

Dat gy u jonk Hert niet treurig verslyt.

 

 

 

'k Zal zeker niet treuren als ik bewaar,

 

Myn Maagdelyke roem,

 

Na 't plukken der Bloem,

 

Toont myn eerst gevaar,

 

Dies zal ik myn wagten voor u zoete Praat,

 

Want ik myn dog niet op u verlaat,

 

Zal ‘er geen Boszen, Bladen nog Boom,

 

Eenigzints brengen myn Hertje in schroom.

 

 

 

De schroom uwer Herten zal haastig vergaan,

 

Wanneer de Vreugd

 

En het zoetste Geneugd,

 

Eens word aangedaan,

 

Wie zal ’t melden? Bomen zyn Stom,

 

Bladeren Zwygen En het Wout ziet niet om,

 

Al meld het Bosch nog Boom,

 

Evenwel blyft ‘er myn Hertje in schroom.

 

 

 

Zal ik dan myn Liefje, ach! myn Clorida,

 

Nooit boeten myn Min,

 

Met u Zin,

 

ach! toont me gena,

 

Maar zy gaat vlugten en laat my alleen,

 

Vol van droefheid en gestadig geween,

 

Hoe dat ik meer Bid, hoe dat zy meer Vlied

 

En steld al myn hoop tot niet.

 

 

 

Zy kan ‘er u Vleyen met Woorden in schyn,

 

En weet gy niet,

 

Wat zwaar verdriet,

 

Dat steekt in ’t Fenyn;

 

Maar hoord myn liefste Liefje hoord,

 

Eer dat Silvander in vlieden versmoort;

 

Jk zweer u myn Trouw, Jk zal niet zyn gerust,

 

Voor dat myn Vlammen door u zyn Geblust.