|
| |
| |
| |
Ter Bruilofte van den Heere Jan van Groeningen, en Jonkvrouwe Maria van Boorn.
De zomermaandt eischt nieuwe zangen,
Om noch een schone Bruidt t'ontfangen.
Strooi maagdepalm by rozeblaên.
Zy komt met rozen op de kaken,
Die dus door eerbre schaamte blaken.
Geen Mai zag schoner rozen staan.
Zy komt met stille en zedige oogen:
Hoe zacht hoe nedrig ingetogen
Verspreiden zy te groter kracht:
Gelyk de zon haar heldre stralen
Doet door de dunne wolken dalen;
Terwyl de lucht en 't aardryk lacht.
| |
| |
De Bruidegom bekleedt haar zyde,
Die hy zyn liefde en hart toewyde.
O blyde, o langgewenschte dag,
Welk hem verzekert van de minne
Der uitverkoorne Zielsvriendinne,
En zyne trouw belonen zag.
Hy telt nu de bevalligheden,
Waar door zyn boezem wiert bestreden,
En 't vrye hart in banden viel.
Noch sterker d'achtbre deugdt kon prangen:
Het kuisch gemoet wort best gevangen
Door 't schoon der schoonheit van de ziel.
Dit was de knoop der minnebanden,
Dit sloot der Lieven hart en handen,
Als d'oirsprong van hun zuivren gloet;
Een gloet gebaart door reine lonken,
En 't vuur der onuitbluschbre vonken
Welk eeuwig flikkren in 't gemoedt.
| |
| |
Zo'k ooit de poëzy geloofde:
Dit's Vestas vuur 't geen nooit verdoofde,
Maar van den Hemel is gedaalt.
Een vuur, bezwalkt door rook noch dampen,
't Geen nooit gedempt door aardsche ram-
Zo helder als 't gesternte praalt. (pen,
Doch waar toe dit in 't lang getogen:
Wy zien de Liefde voor onze oogen
In deze welvernoegde Twee,
Die niet (verzelt van blinde wichten
Met ingebeelde toorts en schichten)
Gevloeit is uit de wufte zee.
Geen dertle zwanen, duiven, musschen,
Verstoren hier de heussche kusschen:
Maar 't duifke met d'olyvetak,
Een voorbô van vernoegde dagen,
Van 's Hemels gunst en welbehagen,
Verkiest zyn woning in dit dak.
| |
| |
't Is recht, op 's Hemels gunst te bouwen,
En op zyn voorzorg te betrouwen.
Gezegent die met hem begint!
Vergeefsch was al ons doen en pogen,
Indien zyn hulp ons wort onttogen,
Vergeefsch al 't geen ons brein verzint.
De snelle vlyt in nutte zorgen,
Schroomt avondstondt noch zoete morgen,
Zy waakt met hart en oog in 't rondt.
o Schone Bruidt, durf ik u roemen:
Dit loof voegt in uw Bruiloftsbloemen.
Geen nydt u deze krans misgont.
Dus wort een wyze vrouw beschreven:
In tucht en wetenschap bedreven,
Een stut en troost in 't huisbeleit.
Dit kan uw Vaders huis bewyzen:
Doch 't is te na om u te pryzen.
Geen noodt: uw deugdt heeft dit verbreit.
| |
| |
Dus siert den Bruidegom heusschen wandel,
Ervarenheit, en wakkren handel
Aan d'Amstel en de Britsche kust.
Hy meet en weegt met zyn gedachten,
't Geen hoop van voordeel kan verwachten.
De vrucht schenkt aan den landtbouw lust.
Dit doet de bytjes honig dragen.
Dus zorgt de mier in zomerdagen,
Eer door de kou 't gebrek bezwaart.
De zegen die 't gewasch doet groeien,
Wil ook de koopmanschap doen bloeien,
Die nut aan landt en steden baart.
Strooi mirt en rode en witte rozen;
't Is tydt onze aandacht te verpozen:
Dit uur is aan de vreugt gewydt.
Wie heft den lofzang aan van 't huwen?
Wat elk best volgen zal en schuwen?
Op dat de Trouw geen hinder lydt.
| |
| |
Dan lyt Van Groeningen zyn jaren,
In lust in rust, die nooit bezwaren,
En plukt de rozen zonder doorn.
Wat kan by goedt vernoegen halen?
Geen zilver ooft in gulde schalen,
Verdooft de min van zyn Van Boorn.
Maria zwygt: maar schynt te denken,
Wat wisselbeurt de tyden schenken:
Nu Maagdt nu Bruidt, dan Vrouw, en voort
(Indien 't den Hemel wil gevallen)
De naam van Moeder, 't schoonst van allen;
Naam, die door liefde, aan elk bekoort.
Dit stemmen, uit een' mondt te gader,
De waarde Moeder, waarde Vader
Van dit gezegent bruiloftfeest:
Hoe d'Echt geen groter goet kan achten
Dan Kinders, luister der Geslachten,
Gequeekt, bestiert door goeden geest.
| |
| |
Zo moet die zegen u vermaken,
Met alles 't geen 't gemoet kan smaken
In d'eerbre Trouw, verliefde Twee.
Gelukkig die zich kan vernoegen,
En naar Godts wyze schikking voegen:
Dit heil wenscht u myn huwlyksbeê.
Zo vindt Van Groeningen behagen,
Zo ziet Maria blyde dagen,
Zo juicht uw brave Maagschappy,
Zo wort uw naam van duizendt tongen,
Met eer, aan 't Nageslacht gezongen,
Zo groei, zo bloei uw Stam aan 't Y.
|
|
Auteursrechtvrij