De grappige muyzeval

Nieuw Lied van Filis en Leander.

Op een aangename Wys.

1.

Laast toe Filis lag te dromen,
By haar wol en graasde Vee,
Dogt zy dat zy was gekomen,
Op een Eiland aan de Zee,
Daar Leander haar verlied,
En voor eeuwig van haar vlied.
Zy was bedrukt en klaagden vier,
Bedroeft in 't binnenste van haar Ziel.

[p. 30]

 

2.

 

Is 't niet beter dat ik sterf,

 

Door uwe trouweloze hand,

 

Eer myn de min geheel doorkerf.

 

Eer my de wolf verscheurd op 't land,

 

Of laat gy myn voor eeuwig hier,

 

Voor een prooi of Leeuw of Stier,

 

Die myn hier in myn bloed versmag,

 

Voor eeuwig hier begraven lag.

 

3.

 

Waarom heeft gy myn geroepen,

 

Uit myn Ouders arme Hut,

 

Daar gy stil voorby kan sluipen,

 

En heeft myn van haar weggerukt,

 

Zwoer dat gy myn nooit verlaten zou,

 

Hier in 't naarste van 't Wout,

 

Maar denk uwe Eede zyn om niet,

 

Den Hemel 't alles hoord en ziet.

 

4.

 

Waar zyt gy nu trouwelozen,

 

Foei gy die my zo verlaat;

 

Zeg wat weg hebt gy gekozen,

 

Zeg my waar gy heene gaat,

 

Kom doorsteekt myn blanke borst,

 

Daar uw Hart en Ziel na dorst,

 

Ik tree gewillig de Wereld af,

 

En daal hier in 't duister graf.

 

5.

 

Terwyl dat zy dus lag te dromen,

 

Dogt zy zag een Monster staan,

 

Dat na haar toe wilden komen,

 

Met zo was haar slaap gedaan.

 

Zy was verschrikt en leefden schier,

 

Door 't aanzien van 't vreeslyk dier,

 

Maar zy verstoute haar gemoed,

 

En voelde een ander minnegoed.