Grappig liederen-album

48 der nieuwste en meest geliefkoosde coupletten en comique scènes

[p. 94]

XLIV.
Madam' Angot.

Door ie-der aan-ge-be-den, Werd steeds Ma-dam An-got; Om

hon-derd-dui-zend re-den, Ver-eer-de men haar zoo; Maar was het Zon- of

feest-dag, En kwam men haar te na, Dan had, als men haar aan-zag, Men

reeds ge-noeg, ha, ha! Z' is aan-min-nig, doch zeer vin-nig,
daar-om mint men haar ook zoo; Niet zeer ze-dig, maartoch sne-dig,

Koor.

Zie, zoo is Ma-dam An-got, Z' is aan-min-nig, doch zeer vin-nig,

Daar-om mint men haar ook zoo; Niet zeer ze-dig, maar toch sne-dig,

Zie, zoo is Ma-dam An-got!

[p. 95]

2.

 

En was er iets aan 't handje,

 

Dan was zij steeds vooraan;

 

Vooral bij een groot standje,

 

Kreeg men haar niet vandaan;

 

Dan smeet zij naar politie

 

Met wat zij krijgen kon,

 

Hierdoor kreeg elk ambitie,

 

Zij schitterde als de zon.

 

Refrein.

 

Z' is aanminnig, doch zeer vinnig,

 

Daarom mint men haar ook zoo;

 

Niet zeer zedig, maar toch snedig,

 

Zie, zoo is madam Angot!

Eens was zij opgestegen
Hoog in een luchtballon,
Zij reisde allerwegen
En gaf ook nergens om;
Te Malabar in handen
Wou men, het was wel naar,
Haar zoetjes gaan verbranden,
Dat is de mode daar.

Refrein.

Storm en zwarten durft ze tarten,
Zij is in 't gevaar niet bloô;
Zelfs de donder, o wat wonder!
Hindert niet madam Angot.

In Rusland en in Zweden
Heeft zij gevovageerd;
Vooral in 't Turksche Eden
Werd zij zeer hoog vereerd;
Vergetend al zijn vrouwen,
Ontvlamd in liefdevuur,
Kwam haar gezelschap houën
De Sultan, menig uur.

Refrein.

Zeer aanminnig, dubbelzinnig,
Daarom minde hij haar zoo:
Niet te zedig, vrij en snedig,
Was voor hem madam Angot!

Op Java, en in Spanje,
Waar zij ook immer was,
Ja, zelfs in 't rijk Kokanje,
Of bij het zwarte ras;
Waar zij zich maar vertoonde,
Aan Ganges of aan Po,
Daar waar een sterfling woonde,
Vereerde men Angot.

Refrein.

Wel aanminnig, dubbelzinnig
Daarom minde men haar zoo;
Niet te zedig, vrij en snedig,
Zie, zoo is Madam Angot!

Bij 't volkje der Mormonen,
Fijnproevers door en door,
Kwam zij zich pas vertoonen,
Of dra begon een koor,
Zoodat hun vrouwen meenden,
Dat manlief nu niet meer
Aan haar een gunst verleende
Zooals zoo menig keer.

Refrein.

Maar die luidjes met hun spruitjes
Hadden niet veel splintio,
Hier geen fratsen en geen spatsen,
Zei ronduit Madam Angot!