Grappig liederen-album

48 der nieuwste en meest geliefkoosde coupletten en comique scènes

XXXI.
Afscheld.

Daar staan twee vrien-den hand in hand, En

ne-men af-scheid stil; Zij trek-ken voort naar 't vreem-de

land, Zoo-als dat 't nood-lot wil. Zij wis'-len

zacht het af-scheids-woord En trek-ken bei-de treu-rig

voort, Want bei-de denken droef ge-zind: ‘Wie weet of

'k ooit u we-der-vind? Wie weet of 'k ooit u we-der-vind?

[p. 66]

 

Wie weet of 'k ooit u we-der-vind? Wie weet of 'k ooit u

 

we-der-vind?’

 

De zoon grijpt naar den wandelstaf.
En roept: ‘Vaart, ouders, wel!’
Hij bidt hun beider zegen af,
Verwijdert zich dan snel.
Maar voor de deur blijft hij nog staan
Ziet 't ouderhuis vol weemoed aan
En denkt, terwijl hij zich bezint:
‘Wie weet of 'k ooit u wedervind?’

De zeeman kust zijn vrouw vaarwel
En spoedt zich vlug naar boord,
Gehoorzaam aan het wreed bevel,
Dat zijn geluk verstoort.
Het schip verlaat de veil'ge ree;
Hij wuift tot afscheid 't hart vol wee,
En denkt: ‘Gij, lieve vrouw en kind,
Wie weet of 'k u ooit wedervind?’

Het vaderland verkeert in nood,
De krijgsman grijpt naar 't zwaard;
‘Mij wacht misschien de heldendood,
Dan rust ik onder de aard.’
Hij kust zijn meisjen keer op keer
En zegt: ‘Mijn liefjen, ween niet meer!’
Doch sluistert zacht de morgenwind:
‘Wie weet, of ge ooit haar wedervindt.’