Grappig liederen-album

48 der nieuwste en meest geliefkoosde coupletten en comique scènes

XI
Ons van de kavallerie, ons hindert zoo iets niet!

Rich. Thiele.

Zoo menig jong sol-daat Die wordt haast despe-raat, Wijl

hij ligt in kwar-tier Te Naarden, wat ple-zier! Hij denkt, die jonge
Bram, Was 'k maar in Ams-ter-dam; En met het eerste spoor Gaat
hij er stil van door. Zoo-wel de Infant'-rist Als ook de Ka-val'-
rist, Hij amuseert zich dol En blijst dan aan de rol. Dat duurt een korte
poos, Dan komt hij in de, doos, Nu kla-gen, jamm'ren die,

Die van de In-fant'rie. Ons van de Ka-val'rie Ons hin-dert

[p. 21]

 

zoo iets niet! Nu kla-gen jamm'ren die, Die van de In-fant'rie,

 

Ons van de Ka-val'rie Ons hindert zoo iets niet!^*)

 

Een jong en flink soldaat

Heeft graag een kameraad,

Het vrouwelijk geslacht,

Is het eerste in zijn macht;

Als hij het hof haar maakt,

Is 't hartje goed geraakt,

En spoedig, wat geluk!

Torst hij het huw'lijksjuk,

En wat volgt achterna?

Zes kleinen roepen: pa!

En deez' of d'andre week,

Komt 't zevend' in die streek;

Misschien dat d' ooievaar

Hem brengt een tweelingpaar.

Refrein. Dan klagen, jamm'ren die,

Die van de Infant'rie,

Ons van de Kaval'rie,

Ons hindert zoo iets niet.

Parade is een feest

Zoowel voor mensch als beest;

De infantrist loopt vlug,

Den ransel op den rug,

Met al zijn kameraads

Naar de paradeplaats,

En staat in zonnebrand

Vier uren in het zand,

Wij zitten dan te paard

En lachen in den baard,

En zien dan zonder leed,

Hoe 't voetvolk hijgt en zweet;

Komt dan een regenbui,

O wee, die arme lui;

Refrein. In 't slijk tot aan de knie

Loopt dan de Infant'rie,

Ons van de Kaval'rie,

Ons hindert zoo iets niet!

Vooraan bij het Ballet

Zit jonge vrouw Brevett,

Naast haar, het hoofd zeer kaa

Haar oude heer gemaal,

Die is zeer erg jaloersch

En bovendien nog boersch;

Komt 'n militair bij haar,

Dan tiert en raast hij maar;

Hij meent, dat die zijn vrouw

Doet breken huw'lijkstrouw;

De slimme officier

Zingt met haar voor plezier,

Eensklaps komt d' oude thuis

En maakt nu veel gedruisch.

Refrein. Dat zou beangst'gen die,

Die van de Infant'rie,

Ons van de Kaval'rie,

Ons hindert zoo iets niet!

Wie Hekkespringer kent,

Die weet dat ook meerent

De Infantrist te paard,

Als zat het in zijn aard;

Bij 't laatste koningsfeest

Zat hij op 'n vurig beest.

Net als een Kaval'rist;

Zoo'n bange Infant'rist!

Maar pas ging 't in galop,

Hij valt hals over kop,

De beenen in de lucht,

Terwijl hij klaagt en zucht;

De arme, och heerejé,

Drie ribben zijn in twee.

Refrein. Toen tierden, vloekten die,

Die van de Infant'rie,

Ons van de Kaval'rie,

Ons hindert zoo iets niet.

*) N.B. Het woordje niet uitspreken als nie.