Golfslag. Jaargang 2

Zijn

Aan de nagedachtenis van Hendrik Marsman.

Nog zal ik herbeginnen en beminnen
Wat mij het liefste is in het overwinnen
Van het IK: steenrots en logen.
Beminnen wil ik: wat mij het dierbaarst is, te togen
Naar het sprankelend land der eeuwige verwondering,
Doorheen de rimboe der vertwijfeling,
Doorheen de bitterheid van 't moeras,
Met blubber-ogen en het rottend gras.
Doorheen de wanhoop en de vrees om pijn,
Door nachten heen en duisternis . . . ZIJN!
ZIJN! staande als een man, gestenigd en bespot,
In 't slijk en in de modder,

berooid, verlaten als eens Job.

Nog zal ik herbeginnen en opstaan na de val,
Alléén, diep ongelukkig, maar rechtop als een man.

A.K. ROTTIERS.