Golfslag. Jaargang 2

[p. 167]

Lied der bruid

IV

Haar hart stijgt in het morgenlied
den nacht onttogen en 't verdriet,

de bruid is licht en minne.

Haar droom reikt wijder dan 't verschiet
en kent geen grens want haar gebied

rijst buiten hare zinnen.

En zachter dan een zomernacht
maar dieper dan een vogelklacht

wondt zij den welbeminde

in hart en droom, en zie: hij lacht,
in al zijn gloor, in al zijn macht

is hij de blijgezinde.

ALBE.

(Uit ‘Groenendaalse Clausuren’; ter perse.)