Golfslag. Jaargang 2

[p. 114]

Mijmer

Zal ooit ik zonder sterke
scha voorbij mijn leed geraken?
(Het dwaas gedraai van molenvlerken,
die elkander nooit genaken
spookt slopend door mijn daaglijks werk.)
God heeft mijn laatste lamp ontstoken
waarvan ik niet de klaarte merk,
wijl achter 't scherm der smart gedoken
ik vruchteloos mijn schim betast
en d'ogen moe moet sluiten.
- Ach weemoed is een lode last,
men krijgt haar nooit alléén naar buiten . . .
Maar als ik stil het huis verlaat
waar hij zijn zware intrek nam
en wat ga dwalen door de straat
vol bont rumoer van bus en tram,
dan treed ik dra weer met mijn vragen
het eenzaam huis in, zonder spijt.
- Wie niet het vuur der vreugd mag dragen
wordt snel tot rusten ook verleid. -
En ieder uur hoor ik de kerken
hun klank vergooien op de daken. -
Zal ooit ik zonder sterke
scha voorbij mijn leed geraken? . . .

Adriaan DE ROOVER.