Golfslag. Jaargang 1

[p. 301]

Gebed voor mijn Vader

Wat geven roem en naam tegen dit ééne, Vader:
goed mensch te zijn geweest, een rein en dapper hart.
Uw afscheid was zoo kort, Uw heengaan ons zoo hard
en toch, 't verlies brengt ú, óns tot elkander, nader.

Want steeds waart gij gereed en niets kon u weerhouden
altijd bij ons, met ons, naast ons te staan:
graniet van trouw, waarop wij konden bouwen
en dat door dit gedicht, geschenk van Uwen geest, nooit zal vergaan.

Gegroet, geliefde lieveling...
Als straks de sneeuw zich om Uw beeld zal winden,
weemoedig bergen zooveel goeden wil, die ging,
zullen w' Uw glimlach in ons binnenst vinden:
Uw vaderschap was immer overgave en verteedering
en vrouw en kind'ren tot een bloemtuil binden.

Kerstmis 1946.
Paul DE VREE.