Golfslag. Jaargang 1

Intieme Brief

Mijn vriend, ik weet: jou heeft den haat verblind
die als een zweepslag door je ziel kwam slaan.
Hoe kon jou ooit het blanke beeld ontgaan
van jeugd in zon en zachten zeeën-wind?

Nu loop je traag de klamme straten door
die vochtig staan van regen en van mist.
Waarom heb ik mij zóó in jou vergist?
Niet eens mijn levend hart vindt nog gehoor.

Nochtans, er drijft een weemoed om je mond,
al slaat soms hard je witte oog-pupil,
en door je haten vlaagt dien wilden wil
waarmee je ééns het sterkst geloven vond.

Maar neen, geen kerkers slaan je leven stuk,
want zie: wat jaagt vandaag doorheen de nacht
die mensch en ziel brutaal heeft afgeslacht:
den huiver van ons beider handendruk.

Ivo Michiels.