Golfslag. Jaargang 1

[p. 142]

Europa, zinkend schip

Niet wanhopig
staan wij op het zinkend schip,
gelovig!

't Water stijgt al naar het dek.
De pompen zuigen roest,
Europa zinkt,
Europa, dat nu zinken moest
omwille van die grote lek,
waardoor de dood indringt,
de lek, eens 't luik van God.

Europa zinkt.
Europa, dat de dood indrinkt
met donk're golven gift.

De jeugd, vol reddingsdrift,
staat op het dek:
wij rukken nog het roer
naar verre schemerkust
en staan dan, groot en stoer,
om zingend in te gaan de rust
die rijpt heel diep in God.

Het water stijgt,
En dieper dringt de klip
in ons Europa, zinkend schip.

Het water stijgt.
De wereld kreunt in 't ruim.
Wij staan gelovig,
hopend op de Tuin
in 't diepzeerijk
der eeuwigheid!

JOWAN DE KEVER.