Golfslag. Jaargang 1

Kleine elegie

voor I.B.

Nu dool ik eenzaam door de velden
en langs de ons vertrouwde baan...
Ik vroeg u immers niet naar geld en
wou slechts met u mede gaan...

Nog ligt de baan zooals ze heeft gelegen
en de hooge hemel is nog even blauw
als toen... Doch 't leed is al te hooggestegen;
mijn kreten zijn zoo wild en rauw.

Met valschen lach hebt gij bedrogen
- o, dit onontkoombaar weten doet zoo pijn! -
Ik, die heb gestaard in slangenoogen,
zou willen blind geslagen zijn...

DENIJS PEETERS.