Golfslag. Jaargang 1

Er is een laat geruisch...

Er is een laat geruisch van wieken in de winden
en wij die klaarheid zoeken en haar weigrig vinden.
In 't hooge gras een zachtheid als van dons te weten
en aan dit gladde groen ook vorm en lijn te meten.

Muziek te hooren in wat wij voorbijgaand roemen,
een vreemde bloem, een naam die wij maar éénmaal noemen.
Romantisch kan geen enkle schoonheid nog bekoren.
Zóó hebben wij de wijsheid van den droom verloren.

Wees stil, mijn kind, wij willen óók de stormen minnen,
hun woestheid nog en ook hun avondlijk verzinnen.
de tijden, kind, zijn heelmaal anders nu geweven;
alleen de mensch is de eeuwen door de mensch gebleven.

Ivo MICHIELS.