Den dubbelden en vermeerderden Goese nachtegaal

Vermakelyk Liedt van een Visscher, dewelke ondertusschen wat ving, dat hem niet toequam.

Stem: Als 't begint.

IK voer laast om een Baarsje,
Niet ver buyten de Stadt,
Met Hengel-snoer en Laarsje,
Al wat ik noodig hadt,
Ik ging al vissen door dat Riedt,
Wat ik viste ik vong 'er niet,
Ik roeyde soo veer,
Al de Akkertjes op en neer.
Ik met mijn Schuytje swaeyde,
Van d'een tot d'ander kant,
Een Meysje die my prayde,
Die daer stondt op het Landt,
Vissertje seyde sy Vissertje siet,
Gy hebt het rechte Vyvertje niet,
Komt gaet 'er met my,
Ik sal jou wijsen een Vissery.
Ik ben aen Landt getreden,
Maakte mijn Schuytje vast,
Ik sag haer naakte Leden,
Soo blank als een Albast,
Ik sprak haer aen met soet gevley,
Wilje my wijsen een Vissery,
Ja seyde sy,
En als jy der maer gaet met my.

[p. 33]

 

Ik nam dat soete Meysje,

 

By haer sneeuw witte hant,

 

Ik vroeg of ik een reysje,

 

Mogt blussen mijn minne-brant;

 

Ik sal het jou soo welletjes doen,

 

Daer op soo gaf ik haer een soen,

 

Liefste minjoot,

 

En gy sult 'er niet blijven doodt.

 

Doe sey dat soete sloofje,

 

Ik versoek het nog een keer;

 

Maer gy moest my beloven,

 

Dat gy my sult doen geen seer,

 

Maer handelt met mijn wat soetjens maet,

 

Wat dieper te Vissen kander geen quaet,

 

Een Baersje soet,

 

Uyt de diepte men halen moet.

 

Ik ging haer Borsjes voelen,

 

Die vont ik seer amoureus,

 

Mijn oogjes wat laager doelen,

 

Daer vont ik de regte lust,

 

Dat was een Vyvertje alsoo net,

 

Al met een Bosschagie rontom beset,

 

Sy seyde seer bly,

 

Hier geef ik u wille vry.

 

Wy gingen met ons beyde,

 

Kuyeren op het Landt,

 

Hoort eens wat 't Meysje seyde,

 

Heb jy 'er van Vissen verstant,

 

Soo werpt jou dobber in de Revier,

 

En vist 'er soo lang tot uw pleysier,

 

Als gy der maer kent,

 

Soo je dat Vissen maer bent gewent.

 

Doen ik dat Vissen beginde,

 

Mijn Dobber begonde te staen,

[p. 34]

 

Doen seyde dese Basinne,

 

Gy moet 'er noch eens aen,

 

Maer legt 'er wat dieper soetjens mijn maet,

 

Wat dieper te vissen kander geen quaet,

 

Een Baarsje met spoet,

 

Uyt de diepte men halen moet.

 

Doe ik het weer aenvaerde,

 

Met dese Jonge spruyt,

 

Bedong sy dese voorwaerde,

 

Om niet te scheyden uyt,

 

Voor dat ik heel was afgeslooft,

 

Doe heb ik het meysje belooft,

 

Soo menigen keer,

 

Tot mijn dobber en dogt niet meer.

 

In 't laetst wou 't meysje scheyde;

 

Want ik was afgemat,

 

Soo roeyde ik ons beyde,

 

Tot digte by de Stadt,

 

Doe vroeg my dese soete Blom,

 

Hoe neer komje eens weerom?

 

In dese Wey,

 

h 'Ey met u Vissery?

 

Ik sey in haer presentie,

 

Morgen voor de Noen;

 

Ik nam met reverentie,

 

Mijn afscheyt met een soen:

 

Draegt geen roem of meld 'er my niet,

 

Als jyder een meysje weder siet,

 

Ik seyde haer neen,

 

En sy ging seer blydelijk heen.

 

Oorlof gy hengelaertjes,

 

Die geeren uyt Hengelen gaen,

 

Komen u sulke Kaartjes,

 

Eens te spreken aen,

[p. 35]

 

Voldoet dan vry na haer lust

 

Soo magje wel vissen vry gerust,

 

Tot jyder weer koomt,

 

Daer dat watertje soo veer stroomt.