Beklag van een Soldaat in sijnen staat.
Stem: Zoo, zoo.
IK heb my begeven tot een Soldaet,
Ik bender bedrogen, maer 't is er te laet,
De Gagie is kleyn, die men daer toe vint,
Een Daerder, een Kroon voor Vrou, Man en Kint.
Als ik meen t'ontfangen seer net,
Dan is 'er de Rekening qualijk geset;
Wil ik dan spreeken maer een woort,
Dan seyt den Sergiant, sa sa, gy moet voort.
Wil ik my toonen als een Krijgs-Helt,
Soo wert ik straks in de Boeijen gestelt,
| |
Laet ik my slaen, soo wort ik bespot;
Soldaten als Verkens sy moeten in 't kot.
's Avonds als ik 'er na bed sou gaen,
Dan roept den Corporael, gy moet vroeg opstaen,
Ten halve ses al met uw Geweer,
Dat voor Capiteyns Huys, dat niet mankeer.
Komen wy dan een uur te laat,
Dan is 'er den Officier alle soo quaet,
Hy seyt soo gy my dat noch eens doet,
Ik sal u slaen dat gy valt voor mijn voet.
Komen wy dan op dat plijn-velt,
Dan worden wy in Geleder gestelt,
Dan roept den Majoor sa Gasten past op,
Dat gy der wel drilt of gy krijgt 'er klop op.
Als wy dat Drillen dan hebben gedaen,
Soo moet men na Capiteyns Huys toe gaen,
Als wy een uurtje dan hebben gestaen,
Dan seyt hy Gasten gy meugt 'er wel gaen.
Als wy t'Huys komen soo is 't middag,
Dan is 't weer tijdt dat wy gaen te Wacht,
Dan komen wy weer voor 't Gouverneurs-Hof,
Daer Drillen wy dan noch een uur of een schof.
Sleep af het Musquet, maakt u ree, leg aen,
Blaes Lont af, geef vuur, maak u ree weer te laen,
Regts-keertje, herstelje, en soo bruyje moer,
'k Wou dat 't luysige drillen op de mokerhey voer.
Dat duykerse Drillen neemt noyt geen ent,
Schoon Soldaet met het geweer wel omgaen kent,
Dat Drillen dat wert de Soldaet verleert,
Gelijk den Ros-Kammer sijn Paerden pikeert.
Wie duyker sou 't leven niet worden moe,
Soldaten wy hebben geen rust daer toe,
Maer quam ik 'er af noch eenen keer,
Sy kregen my van haer leven niet meer.
| |
Auteursrechtvrij