Peer Wittenbols
Tafel en bed
Zij is jonger dan hij. Scheelt zeker twaalf jaar.
Híj: de eeuwige vader en zij: de eeuwige dochter.
Je ziet hoe het gaat tussen die twee: zij vertedert hem.
En hij hinnikt om haar onbevangenheid.
Zij prijst zich gelukkig dat ze nog zoveel van hem kan leren.
Hij: trots op dat hij haar zo jong al voor zichzelf heeft.
Trots op de vrouwen die hij gehad heeft voor zij in beeld kwam.
Zij: dolgelukkig dat ze niet jaloers hoeft te zijn op zijn vorige vriendinnen (inmiddels zware, middelbare vrouwen).
Je ziet het gebeuren.
Je hebt er nauwelijks fantasie voor nodig.
Moet je die holle rug van haar zien.
Om er meisjesachtiger uit te zien.
Hoe ze dat buikje naar voren steekt.
Daar hoort een heel dun stemmetje bij.
Let op wat ik zeg: als zij praat dan komt er een hamsterstemmetje uit.
Zo heeft die smeerlap haar natuurlijk het liefst: een kindvrouwtje in
een wereld van spinnen, muggen, oorwormen, torren.
We zouden ze voor de grap eens moeten uitnodigen.