De Gids. Jaargang 172

[p. 667]

Tsead Bruinja
twee-keer-nee-brievenbussen

de blonde buurvrouw schuift de planten in de vensterbank opzij
drukt haar billen met de badstofjas eromheen tegen het glas
en beweegt haar hoofd alsof ze tegen iemand spreekt

ik wacht beneden op straat op bus vijftien
en zie hoe het turkse meisje van de bakker
uit tram zeven stapt

ze draagt een groene glinsterende hoofddoek
en glimlacht

ik zeg hé
met mijn koptelefoon op

ze zegt hé terug

en ik durf bijna niet op te schrijven
dat ik dat niet had verwacht

[p. 668]

 

op het plein bij het buurtfeest dat mijn vrouw mee heeft georganiseerd

 

bekijken de marokkaansevrouwen argwanend de huisgemaakte salades

 

en danken blanke brave meisjes van twintig in popperige kleertjes

 

verminkte popliedjes zingend vals de heer

 

 

 

misschien wordt u gefilmd

 

 

 

misschien wordt uw naam verkeerd gespeld op de poster

[p. 669]

 

en wat dan nog als er aan het einde van dit leven geen hemel

 

maar een grote storthoop wacht

 

 

 

bij scapino verkopen ze lange zwarte sokken

 

vrouwen worden ouder dan mannen

 

 

 

en wij vatten de missie van het postmodernisme

 

 

 

wij begrijpen elkaar

 

wij lezen dezelfde folders

 

 

 

wij weten dat de wereld in een soort tussenfase is beland

 

en richten ons meer en meer

 

 

 

op ons dagelijkse leven