De Gids. Jaargang 168

[p. 342]

Leo Vroman
Bijvoorbeeld deze drie

1.

sint-kapotte van leerdam
doolde langs de donkere straten.
Tussen de stenen gaapten gaten
waar een gele damp uit kwam.

Achter verbasterende bochten
staken uitgekookte huizen.
In die huizen werd gevochten
om het navlees van de luizen

want men leefde van kritiek
dat het nageslachtelijk leven
ja de dood was overdreven
en al het overige doodziek.

Vliegjes vlogen in haar ogen,
honden liepen haar voorbij.
Voor vogeltjes die blindelings vlogen
ging zij eventjes opzij.

Sint-Kapotte was niet heilig,
was alleen maar zo genoemd;
zij was voor geen goden veilig
en op geen beurzen na beroemd.

Niemand onder haar grauwe jas
wist in haar nare neteldoek,
haar beige bra en bruine broek
hoe godvergeten mooi ze was.

[p. 343]

2.

sint-heelhui, ook al scheen de zon,
leefde al even zwaar gekleed
vanwege al dat mensenleed
maar wist dat alles beter kon:

oorlog middenin gestaakt,
kinderen verkracht, vermoord,
vergeten, toch weer heel gemaakt,
en alles terug zoals het hoort,

geloven zonder bijgeloven
in alle mensen, alle beesten
maar in de mensen toch het meeste
en die voornamelijk van boven,

de tederheid van elk verschil
tussen het lage en het Hoge
als tussen de oren of de ogen,
de linker en de rechter bil,

en de diep onzekere zin
beschroomd verstopt daar tussenin.

Maar wie had ooit van haar gehoord
en wist hoe Godver... en zo voort.

[p. 344]

3.

een echte heilige met baard,
met kunstbaard en kartonnen staf
klimt elk jaar even uit zijn graf.

Hij bestijgt zijn witte paard,
galoppeert over de daken
en zijn zwartgeverfde Piet
smijt bij volle maan of niet
kleine maar graag dure zaken
door de schoorstenen tot deugd
van een welgestelde jeugd.

Hoe heilig en hoe groot hij is!
Onder zijn vergulde tabberd
weet niemand hoe bedroefd, belabberd,
en hoe volslagen dood hij is.

Fort Worth, 9 februari 2005