De Gids. Jaargang 166

[p. 292]

Christine Leeuwerik
Vijf gedichten

keukentafel

zie het weerbarstig houten hart
waar woorden worden opgeveegd en weggegooid
waar altijd volle glazen hulpeloos omvallen
lekkend
vlekkend
vloekend
waar koppen lauw geworden troost
de smaak van onmacht niet weg kunnen spoelen
waar tijd immer tekortschiet

ooit lag ik op mijn rug
werd krachtig bewogen tussen koffie en kruimels
de koperen pannenbodems glansden me toe
jij kreunde luider dan de tafel
het leven had zin
en ik ook

[p. 293]

kettingreactie

de ovalen rondte
beweegt mij
in bandeloze baan

perpetuum mobile
draaiend, dansend
duizelig van verlangen

actie is reactie
bevrijd van vaste vormen
wordt kracht creatie

en ik,
ik trek aan de touwtjes
en kijk wat er gebeurt

[p. 294]

verlanglijst

een nacht zonder waken
een dag zonder verantwoording
af en toe een ander lief
maar het leven delen met jou

een gedicht zonder grauw
een dronk zonder tranen
een uitgeschreeuwde gedachte

contact zonder kramp
gloeiende orgasmes
geduld ook als dat op is

geen omkijken naar wat was
geen spijt van het spontane
bodemloos kunnen geven
leven

[p. 295]

bronstijd

zij schept
zij baart ras

was wordt is
zacht stolt hard
dromen draden dimensie

vrouw en paard
galopperende vingers
vrijheid voluit
haar hand het ritme

zij creëert kracht
bezweert bewegen van
spannende spierbundels
bronstige borstkas en
snuivende neusvleugels

en op de zevende dag rusten zij

[p. 296]

groeipijn

zij, godin van de liefde
nakend blank en blij
schuimt haar dag schoon
in water stralend

haar dampend kinderlijf
stapt in de omhullende
omhelzing van de handdoek
klein, knuffel van mij

hij echter,
sluit mij al jaren buiten
zijn jongensvoetengeur
hangt er nog na hem

dicht de deur en daar
waar zij mij nu nog
betrekt in haar zijn,
daar is hij al man alleen