De Gids. Jaargang 156

[p. 535]

[Nummer 7]

Laurens Vancrevel
Het dichtersgraf

In memoriam Bertus Aafjes

Broos nu, blinde zanger in een planken hemelbed -

gevangen nooit en reeds gevlogen;

een ereboog van loofhout in de hoogte, de ronde stilte

van een eeuwig groene wachter op zijn drempel;

rustend in de tijdeloze akker, even ongewijd als onbespied,
thuis dus in de schuilhut van gestoken zoden en gedolven zand,

zonovergoten

uurwerk van een levensloop, trouw aan zijn tijd, verweerde
spiegel als een weerloos oog, waarin de dromer zich hervond:
het aardse strijdtoneel bezaaid met rozen, waar hij het

bitter glas moest smaken,

afvallige verdwaalde faun in een zo kleine eeuw; zo godverlaten
feilbaar met ontwapenend geluk
jaagde hij het noodlot na in gevecht met engelen en muzen,
eindigde zijn reis, vrij als een vogel in de kruidentuin,
sloot er het raadsel van het tijdelijke en de tijd van zwijgen af.

[p. 536]

Bertus Aafjes
© Eddy de Jongh