De Gids. Jaargang 156

[p. 521]

Harry Mesterom
Drie gedichten

Hanen en houtskool

Hanen en houtskool in manden.
Wat doet denken aan hetzelfde vuur,

dat met vlammen en kammen voorhanden
niet brandt om je te verwarmen,

maar om wat je bijna vergeten was
in een schimmenspel te veranderen.

[p. 522]

Op nias

Halverwege het paradijs. Geen troost
van tepelhoren, tulpschelp of wulk.
Hoe je de heremietkrab benijdde!
wegvluchtend voor je schaduw, onder
het bombardement van je voetstappen
op het strand, nog rozig van wat
de zonsopgang beloofde: een nieuwe
dag op Nias; terwijl de eerste rook
zich losmaakte van het eiland,
en zee koos, een lichtblauwe boot
voor het oog dat de verdronken
vissers tot aan hun middel uit
de onderwereld op zag rijzen.

[p. 523]

Het raadsel van de Garuda

Wie vliegt er als een dolk
door de wolken en mist nooit
zijn doel, de omtrek van een engel?
De vreemde vogel Garuda!

Hoger dan hitte en honger,
likken zijn vleugels als tongen
de onlesbare dorst van de sterren,
de donkere vogel Garuda!

Wie gaat er als een briefopener
door de bloedende luchtpost heen
van zonsopgang en van zonsondergang?
De blinkende vogel Garuda!

Wie droomt er als een bioscoop
van een leven als een film
- Escape from Alcatraz -?
De gevangen vogel Garuda!

Klein als de deurklink van
een donkere kamer hangt hij
in de hoge hemel te kijk,
de ongrijpbare vogel Garuda!

Wie weet heeft hij zijn nest
wel gemaakt in je hoofd
bij gebrek aan een boom,
die verzonnen vogel Garuda!

Garuda: mythische zonnevogel.