De Gids. Jaargang 155

[p. 373]

Michaël Slory
Vijf gedichten

Tussen gevallen appels, appels plukkend

Tussen de rode appels op de grond
staat de vrouw
met in haar hand de plukker.

Tussen de rode appels
en de plukker
staat haar grijze hoofd.

Maar niemand die riep
dat mij hier iets was beloofd!
Niemand!

Of was het de regen
die door het licht lijkt gedoofd?
Of de nieuwe klaarheid
over de wegen?

Tussen de rode appels op de grond
staat de vrouw.

En de appelboom?

Als altijd
weer van appels beroofd!

(1935)

[p. 374]

Javaans meisje

Het geklingel
van de gongs
hoor ik
in haar kuiten,
hoor ik
in haar lendenen,
in haar heupen.

Het geklingel
van de gongs
hoor ik
in haar haarwrong.

Neen,
de woorden
van dit lied
zijn niet verboden.

Maar al was dat zo,
het zou mij
niet doen besluiten
niet te schrijven
op het getingel
dat ik hoor
in haar huid
haar bloed
in haar kuiten
dit lied
dat allang
in mij zong.

19-9-'88

[p. 375]

Vrouw uit de tropen

De parfums
van de varens,
om je buik, mijn geliefde.

Droom van paarlemoeren riffen,
van lianen,
van bladeren hoog in de bomen,
zeldzame planten als eilanden,
een blauw, voortdurend aangeveegd
door dunne sluierwortels
ademend aan je lippen, aan je stronken.

De mannetjesbuffel
keert zich om,
wild,
als hij zijn wijfje
bedreigd voelt?

De parfums
van de varens
om je buik, mijn geliefde.

1965-1966, herschreven 1988

[p. 376]

Vrouw

Vind ik
een woord
dat schittert
als het prachtige hout
van jouw lichaam.

Kijk niet om,
de aarde
zal dit
niet kunnen meenemen,
al zijn wij sterfelijk.

Neen.
Jij zult blijven leven
van geslacht op geslacht
als jong hout,
bruin,
dat steeds weer
anderen oproept
tot vreugde.

Jij.

[p. 377]

Zonsondergang in een palmboom

Paarswitte vlam
die in de palmboom klauwt.

Steltloper,
maak je je gereed
voor de sprong
om dan ineens te duiken?

De duisternis
loert
reeds van overal.

Er is geen ontkomen.

De schemering.

Er is geen ontkomen.

En dit licht
dat straks uitdoven zal.