De Gids. Jaargang 152(1989)– [tijdschrift] Gids, De– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 377] [p. 377] Remco Ekkers Roerloos loof, windstil en doof taal gelaten in de schaduw van wat komen gaat. Waar we vandaan komen. Je ziet het: nu tintelt ons hart nog zomerrood. Je buigt je over naar de spiegeling in het water komen de stralen, donker. * 't Was na de middag. Van het woud ging uit een koele adem van bomen waar zij doorheen liep met een lach. Zij ging en liep doelloos voort tot zij stil hield op een open plek en met eigen ogen zag hoe het licht zijn domein gevonden had in zeldzaam schijnen op een plas hoe het weerkaatste naar de lucht en hoe de bomen weken voor water voor haar lach die opklonk in de ruimte waar niemand haar hoorde. * [pagina 378] [p. 378] Zij wist niet dat ze ergens was wel waren haar ogen open zag ze om haar heen een bewegen van mensen en geschitter van feest maar voor haar was het leeg. Zij luisterde naar zijn stem terwijl ze danste en dronk en praatte met wie om haar waren. Of hij nu kwam en de deur bewoog, wie haar kuste of streelde zij wist niet dat ze ergens was wel waren haar ogen open. * Zie, ik sta op de drempel, hij lacht staat als een man op brandaarde te wachten op wie hem zoekt tussen verkoolde stammen en sterren. En ik kan niet aan hem raken blijf in het groen en tussen bloemen verlangen naar zijn zwijgen tot hij bij mij komt, mij komt halen. Maar als de avond gevallen is loop ik terug in het huis ga eenzaam liggen en val weg in dromend slapen, in nacht. * [pagina 379] [p. 379] Hoog in de lucht een gezoef en geknars van vleugels halsstarrig op weg, de bekken gesloten, de ogen op felheid gezet. Ik lig in bed en denk je gaat weg van hier, winter komt en vindt me hier, alleen gelaten zonder sporen, in vallende sneeuw. Als ik je niet meer zie zie ik je nooit meer, je bent dood, ik hoef niet te luisteren niet te zoeken naar je gezicht. * Ze kwam uit de duinen: herinnering van wat ik was gedoken onder harde wind zand en zout tussen mijn tanden. De jongen die daar speelde en geloofde in zomerse buien. Hij liet zijn vlieger dansen trok ongeduldig aan het touw. Haalde hem met schokken binnen tot de kleur in het harde zand een lijn trok naar hem toe tot dat hij stil lag en gedood. Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd