[Een radioprogramma]
‘Een radioprogramma over de “hispanoloog, vertaler, journalist en romanschrijver” Johan Brouwer. Achtereenvolgens komen aan het woord een historicus (Brouwers biograaf), een kenner en liefhebber van zijn literaire werk en een oud-leerling die kort geleden een boekje met herinneringen aan de bewonderde meester heeft geschreven. Geletterden dus. Belangrijkste kenmerk van hun respectieve idiolecten: de omtrekkende beweging. Er is geen zin die niet verwatert door een “toch wel”, een “eigenlijk”, een “gewoon”, een “naar mijn mening dan”, “een zekere dit”, “een zekere dat”, stoplappen die inmiddels uit het reservaat van de zachte sector zijn ontsnapt. Voorzichtigheid? Zorgvuldigheid? Bescheidenheid? Nee: een verkapte vorm van stotteren. Onmacht van de spreker.
Ik betrap mezelf er steeds vaker op dat ik het een verademing vind te luisteren naar sprekers die de gave van het directe woord hebben, ongeacht de boodschap. Een verontrustende gedachte: zo kan het verkeerde woord de macht krijgen.’ - Maarten Steenmeijer