De gevel van een doods huis, tot aan de dakgoot. Beneden: een raam en een deur. Boven: twee ramen. Er is iets achter of in het vensterglas: het huis is blind. Op de voorgrond: een deel van een grijsbetegeld terras. De wereld bestaat uit steen. Er hangt een tegelijk fel en mat, zielloos licht, dat nergens vandaan komt. Het is er voorgoed, het wordt nooit nacht. Achter de gevel is geen huis, er achter is niets.
Het middenpaneel
Er bevinden zich mensen op het terras. Een dikke vrouw in een gebloemde jurk en met een rood petje op zit achterover in een ligstoel. Zij kijkt naar een man van middelbare leeftijd, die op een rechte keukenstoel zit. Met zijn handen steunt hij op zijn dijen, zijn jasje hangt over de leuning, alsof het warm is. Twee kleine jongens hurken op de tegels en spelen met... dat is niet te zien. Niemand weet, waarmee. Het huis is onveranderd: blind in het ontmenselijkte licht.
Het rechterpaneel
Het huis als op het linkerpaneel. De mensen zijn verdwenen, verzwolgen door het licht, door de stenen, verdelgd, zoals alleen mensen verdelgd kunnen zijn. Waar zij waren iriseert de lucht nog. - Het zielloze licht. De stenen wereld.
Haarlem, 5 juni 1955
* In de serie ‘Nooit te maken schilderijen’ verschenen eerder bijdragen van Jeroen Henneman (nr. 6, 1982), Lucassen (nr. 10, 1983) en Gèr Boosten (nr. 5, 1985).
Auteursrechtelijk beschermd